Het zal onzen leden luidelijk wezen, dat
het Bestuur om dit tot stand te brengen,
wederom groote verplichtingen op zich ge
nomen heeft. Het eenige wat wij nu vragen
is medewerking, waarvoor ik in de eerste
plaats naar de elders in dit nummer ge
plaatste oproep van onzen penningmeester
verwijs. Medewerking ook ïan de spelers om
door goede prestaties onze wedstrijden in
het komend seizoen voor het publiek attrac
tief te maken. Medewerking ook van allen,
die ons op de een of andere wijze (trainings
fonds etc) kunnen steunen, opdat wij allen
eensgezind onze A.F.C. weer kunnen doen
groeien en bloeien.
7 Augustus 1933. I. H. GALAVAZI.
A.F.C.OUD-INTERNATIONALS 6-2.
De wedstrijd tegen de oud-internationals
was voor ons eerste een uitstekende oefe
ning. De ex-oranjehemdelingen brachten de
volgende combinatie in het veld:
Jan de Boer.
Tetzner. v. Kol.
v. d. Zalm. Gryseels. Krom.
Kluin, Dr. Thomee. v. Gelder.
Landaal. de Natris.
In den loop der eerste helft werd v. Kol
door de Bruin vervangen.
In den regel stelt men zich deze combina
tie min of meer als een stelletje veteranen
voor, doch zooals men ziet, bestaat de kern
uit spelers, die geregeld in de eerste klas
uitkomen, waarom eenige veteranen ge
groepeerd zijn. In ieder geval een combina
tie waarvan heel wat kracht uitgaat. Dat
ons elftal een 62 overwinning wist te
behalen, mag daarom als een zeer ver
dienstelijk resultaat beschouwd worden. Ik
kreeg den indruk, dat de oranjetruien hun
tegenpartij onderschatten. Zij waren aan
vankelijk sterk in de meerderheid en het
gemak, waarmede zij onze jongens herhaal
delijk in de luren legden, verleidde hen dit
spelletje te ver door te voeren, waardoor
de productiviteit verloren ging. Onze voor
hoede daarentegen, trachtte met snelle aan
vallen, waarbij de bal direct doorgegeven
werd, Jan de Boer te naderen. Misschien
was het juist een zeker ontzag voor de „na
men", welke de snelheid van afgeven sti
muleerde, doch hoe dit ook zij, deze vlugge
attaques waren voortdurend gevaarlijk en
openen vertrouwenwekkende perspectieven
voor de toekomst. Nadat we de leiding ge
nomen hadden, werd de druk op ons doel
grooter en Dr. Thomee scoorde op ouder-
wetsche wijze den gelijkmaker. Weer na
men we de leiding, en nu was het de Na
tris, die herinneringen aan een grootsch
verleden wakker riep, toen hij naar binnen
komend met een kanjer in den bovenhoek
het evenwicht weer herstelde.
Inmiddels was v. Kol uitgevallen en door
de Bruin vervangen. Knopper kreeg het nu
zwaar, want het duo v. d. Zalm en de
Bruin vormde een hechte barrière. Toch
werd het vóór de rust nog 32. In de
tweede helft, hetzelfde beeld: de oud-inter
nationals beheerschten het middenveld.
Vóór doel wilde het echter niet vlotten,
eensdeels door slecht schieten, anderdeels
door treuzelen, waardoor onze verdediging
zich voortdurend kon herstellen. En nu
moge het geen elegante backpartij geweest
zijn, het bleek nuttig te wezen en de steeds
aangroeiende zekerheid eener onverwachte
overwinning gaf het noodige zelfvertrou
wen en de prikkel om tot het eind vol te
houden. Ondertusschen wist onze voorhoe
de volgens hetzelfde recept nog drie doel-
puntjes te maken. Opvallend was het dat
naarmate de voorsprong vergroot werd,
onze voorhoede haar tegenstanders meer
individueel trachtte te passeeren. Uit een
oogpunt van oefening was het natuurlijk
zeer nuttig, dat men eerst probeerde een
mannetje te passeeren en dan af te geven,
want maar al te dikwijls zal het succes van
een aanval op het beslissend moment juist
van zoon individueel passeeren afhangen,
doch het moet een door de noodzakelijk
heid geboden maatregel zijn, want ten
eerste is het risico groot dat het passeeren
mislukt of dat men den bal niet meer vol
doende in zijn macht heeft om zuiver af te
geven, ten tweede gaat er tijd en tempo
mee verloren en de kans op offside voor de
positiekiezende medespelers wordt ver
groot en ten derde zal de tegenpartij er zich
op instellen, die anders bij vlug combinee
ren geen kans krijgt. Vlug combineeren ge
baseerd op snel positiekiezen (volkomen
met spel meeleven!) moet onze sterkte we
zen. Daaraan moeten we vasthouden en
dat is onze kans in „zware" competitie
wedstrijden. Een individueel kunststukje
blijve dan als onaangename verrassing voor
den tegenstander tot het beslissend moment
en als uiterste noodzaak bewaard.
13 Augustus 1933.
I. H. GALAVAZI.
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
- 4 -
