Training 1932/1933.
Terugblik over het afgeloopen jaar.
En nu: Voorwaarts
Het seizoen 1932-'33 is afgeloopen.
De hekken van ons terrein zijn gesloten,
de ballen opgeborgen. Wij cricketen, ten
nissen, roeien en wat niet al, maar voetbal
len niet meer! De aangewezen tijd dus om
te mijmeren, en al mijmerende zie ik terug
over ons seizoen 1932-'33.
Ik wil mij bepalen tot de training van on
ze eerste-elftalspelers in het afgeloopen
voetbaljaar en ga daarbij terug tot verleden
jaar zomer.
Einde April 1932 vond de eerste bijeen
komst plaats der eerste elftallers met Tom
Bromilow en Tranings-Commissie. Op deze
bijeenkomst bleek reeds dadelijk, dat het
onze spelers duidelijk was, dat, wanneer
wij voortgingen op een wijze te trainen,
zooals men dat tot op dat moment bij A.
F.C. gewoon was, wij onvoorwaardelijk tot
ondergang gedoemd waren. Dat de spelers
dit allen inzagen was reeds een zeer ver
heugend feit. Maar men kan iets zeer goed
„inzien" maar toch niet „doen". In ieder
geval „zwoeren" de spelers den duren eed
te zullen trainen, regelmatig, in zomer en
winter, tot het einde van het seizoen. En
A.F.C. had af te wachten of haar verte
genwoordigers op het groene veld woord
zouden houden, of, zooals reeds talrijke ja
ren vertoond, zeer veel moois zouden belo
ven om aan deze belofte zeer weinig uit
voering te geven.
Maar wij zullen het eerlijk erkennen de
eerste elftallen hebben hun woord schitte
rend gehouden, maar dan ook totaal.
De zomertraining begon in Juni 1932 en
eiken Donderdag verschenen practisch alle
opgeroepen spelers op het appèl. Toen de
winter kwam, de temperatuur onaangenaam
werd, de Donderdagavonden vaak storm
en regen vertoonden, begon men zich af te
vragen of de animo niet zou verflauwen.
Niets daarvan. De spelers bleven trouw op
komen met een ongekende regelmaat.
In November j.l. verliet Tom Bromilow
ons en werd dadelijk opgevolgd door Pe
ter Donaghy. En de spelers gaven hun nieu
wen trainer ook weder direct hun vollen
steun. Ik vermoed dat Piet Donaghy zich
geen beter begin bij een nieuwe vereeni-
ging had kunnen voorstellen (tenminste
wat de opkomst bij de training betrof). En
meteen wil ik hieraan nog toevoegen, dat
het trainen van Piet bij onze spelers ten
zeerste in den smaak viel. De band tus-
schen spelers en nieuwen coach was spoe
dig gelegd en heeft niet nagelaten zijn
stempel op de resultaten te drukken.
De tegenslagen bleven ook dit seizoen
niet uit. De eerste helft van het competitie
programma van ons eerste elftal bracht ons
slechts zeer weinig punten op. Verschillen
de kleine nederlagen, waarvan enkele net
op het nippertje, en eenige onverdiend. Dit
had onze spelers weer totaal kunnen ont
moedigen, had het geheele trainingspro
gramma kunnen verknoeien, had de geest
er uit kunnen halen. Maar onze jongens
hebben prachtig weerstand geboden, hebben
niet opgegeven, maar flink volgehouden, en
met succes. Zij zijn geëindigd op de zesde
plaats met gelijk aantal punten met no. 5,
en dit is voor A.F.C.dat de laatste jaren
slechts „bijna onderste plaatsen" gekend
heeft, een groot succes.
En daarom wil ik de spelers van A.F.C. I
vanaf deze plaats den dank brengen van
de Trainings-Commissie, en ik geloof wel
bijna te mogen zeggen, van alle A.F.C.-
ers, voor hun trouwe regelmatige training,
voor hun totale medewerking en voor de
prima geest, welke zij in hun elftal wisten
te bewaren.
Het is totaal mijn bedoeling niet om de
spelers van ons eerste overdreven veel te
- 9 -
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
