tezonstralen hem, noch mij meer konden red
den en dat ik me toen maar in mijn kuische
etui heb teruggetrokken. Ook herinner ik
me nog zwakjes, dat ik 's morgens tegen
zevenen eenig gerucht gehoord heb, dat ech
ter niet in staat was me uit mijn lethar-
gischen toestand op te roepen, en pas nader
hand drong het tot me door, dat dit het
wapengekletter van de aftrekkende AFC-
cohorten geweest moet zijn, die me snoode-
lijk in den steek hadden gelaten. Op dat
moment (ik meen toen ik bijkwam) was ik
dankbaar alleen te zijn, (want ik heb een
afschuw van katten 's morgens) en aldus
tevens verlost te zijn van de pijnlijke taak
om ook nog een opstel te moeten schrijven
over het verdere verloop. Er zijn nu eenmaal
grenzen!
Rest me nog te zeggen, dat ik van Herr
Wirt Wagner en zijn dochter niet te ver
geten) hartroerend afscheid heb genomen.
Het was weer een echte gezellige AFC-
tour, waaraan we nog lange, lange jaren
zullen terugdenken. Een volgende maal houd
ik me dan ook desnoods ongevraagd
minzaam aanbevolen.
CRACHOT.
Gevolg gevende aan den opdracht ,,jij
schrijft maar over den tweeden dag", neem
ik de pen en begin.
Mijn collega van ,,den eersten dag zal,
naar ik aanneem, wel geëindigd zijn bij het
einde van het Frühlingsball. „Schön war
es Prachtig. Gewoon een reuze feest. En
dat juist in Mayen waar A.F.C. kwam voet
ballen.
Wanneer ik nog denk aan die leve Gre-
tel; aan de Kalte Ente"; aan „Wenn am
Sonntagabend die Dorfsmusik spielt"; aan
maar nu ben ik toch fout, want
mijn opdracht luidt: tweede dag". Och,
eigenlijk is er niet veel verschil tusschen
geweest. Ik kan practisch meteen door
gaan.
Om 4 uur vond ik, gearmd met onzen
steeds in training-zijnden captain, mijn ka
mer, waar mijn vriend Benni reeds zalig
droomde over het thema „warum ist es am
Rhein so schön En om half zeven had
reeds iemand de zeer verregaande brutali
teit ongeloofelijk ruw op de deur te ranse
len. Och, als je een dagje uit bent, moet je
den tijd weten te benutten!
Een kreet van genoemden vriend Ben
deed mij klaarwakker schieten. „Kom eens
vlug, moet je nou eens kijken!" Ik vloog
mijn bed uit en zagniets!
Ben lag met zijn horloge in zijn hand en
snauwde mij toe „om half zeven laat je boe
ren opstaan, maar geen geciviliseerde voet
ballers uit Mokum!"
Maar Herr Führer dulde geen tegen
spraak. Wij werden gewoon uit bed ge
sleurd. Op den gang was het een stilleven.
Veel verdwaasde gezichten, niet bepaald
uitgeslapen: elkaar vragend of het waar
was, dat wij moesten vertrekken. Of het
noodig was je op Tweeden Paaschdag te
scheren: of het geen geintje was dat wij
vanmiddag weer moesten voetballen, enz.
Herr Führer had ontzaggelijke pech, want
zijn sokken waren weg. De spelers leefden
totaal met hem mee. en er werd onder tafels
en stoelen gezocht. Tot wij eindelijk tot de
ontdekking kwamen, dat de goede Dick de
dingen aanhad!
Met zeer veel moeite verscheen ons edele
21-manschap aan het ontbijt, werd daarna
in een autobus geladen, en vergezeld van
den ook reeds zoo vroeg-op zijnden voor-
zitter en secretaris van de Turnverein
..Mayen welke zich tusschen haakjes, als
prima gastheeren hadden laten kennen,
werd naar het station gereden. Het afscheid
van Mayen was aandoenlijk. Hoeveel han
den ik aan het Baknhof wel gedrukt heb,
T"- U2337
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders! 18
