geeft aardigheid. Maar voetbal zou geen
voetbal zijn als er niet één van die verrassin
gen voorkwam, die met „penalty' betiteld
worden. Die arme Schutte, kersversch ge-
introduceerd in het 2e krijgt hij direct al een
strafschop te houden ter inburgering, wat
echter niet lukte. Daar ging de eerste goal
van het seizoen, waarbij je meteen zoo-even
philosofeert: „hoeveel nog dit seizoenEen
ontgoocheling was het niet, want er werd
weer flink aangepakt. Vooral Piet Wolters
had in het voorhoedespel een geducht aan
deel. Een beetje veel minder oude-jufferen
tegen tegenpartij medespelers en tegenstan
ders Piet en we zijn dik content met je in
het 2e. Intusschen goals blijven de hoofdzaak
en op zeer verdienstelijke wijze weten J. Prent
(2) en Piet Wolters nog voor de rust de
stand van 01 op 31 in ons voordeel te
brengen. Onverwachte weelde, te mooi om
waar te zijn. Als je echter geen vreemde aan
den Zaan bent dan weet, dat de 2e helft pas
alles beteekent, vooral als dan de bekende
kreet van de tribune klinkt: „Vooruit Rood
witte Leeuwen!" We werden dan ook over
speeld en aldra brachten de Zaankanters hun
achterstand tot 32 terug, misten vervolgens
een penalty door hoog overschieten, om ten
slotte 6 minuten voor het einde gelijk te
maken. Tevreden gingen beide partijen van
het veld, Rood-Wit omdat ze een achter
stand hadden ingehaald, Rood-Zwart omdat
ze toch een puntje mee naar huis namen.
De afloop was allerprettigst, vooral toen
Bennie Smits en Arie Waayer bijna in den
verloofden staat naar huis gingen. Overigens
zal de alleraangenaamste eetpartij in de
Stadtsschanke met coiffeurscrême van onze
rechterverdediging wel lang in de herinnering
bewaard blijven.
Was het de voldoening om in Zaandam
gelijk te hebben gespeeld of was het inbeel
ding, „dat we zulke goede voetballers" waren,
ik weet het niet. Wel weet ik, dat toen het
aantreden geblazen was, thuis tegen Storm
vogels II er met een zelfbewustheid werd
begonnen van: „Wij zijn toch niet te slaan.
De Stormpietjes tapten uit een heel ander
vaatje. Al waren onze mannen in de meer
derheid, toch fokten de menschen met de zee-
beenen netjes 3 goals en konden wij met een
30 achterstand gaan rusten.
Na de thee was er echter nieuw vuur inge
blazen en inderdaad werd er pittiger ge
speeld. Nu waren het onze gasten die meen
den dat ze reeds in veilige haven waren en
met het windje in den rug den stand b.v. op
60 konden brengen. Nog meende de tegen
partij toen het 31 werd, dat er geen vuiltje
aan de lucht was, nog bleef de tribune het
geval rustig aanschouwen, maar nauwelijks
werd het 32 of de kijklustigen begonnen
zich duchtig te roeren, en de spelers in het
veld niet minder. Een frappant handsgeval
als de Stormvogels-back den bal met beide
handen tegenhoudt, wordt niet met strafschop
bestraft, daar de scheidsrechter van meening
is, dat het hier gezichtsbescherming betreft.
Het is echter uitstel van executie, want even
iater wordt, hoewel m.i. in buitenspel-positie,
de gelijkmaker gefabriceerd (33). De doel-
puntenhonger is echter nog niet voldaan en
zooals ons in Zaandam juist eenige minuten
voor het einde de overwinning ontging, boek
ten we nu eenzelfden tijd voor afloop de
winnende goal. Aan vreugde geen gebrek
door dit fraaie omzetten van een 30 achter
stand in een 43 overwinning. De fabrikan
ten der doelpunten waren resp. J. Prent, Piet
Wolters en H. Meijer (2).
De beurt was vervolgens aan E.D.O. II uit
en zooals het gewoonlijk met ons 2e gaat, er
werden spelers uitgepikt. Keeper Schutte ver
dween naar het le, dito Piet Wolters, Ben
Smits en Waayer niet van de partij en als
gevolg een beetje vreemde combinatie, o.a.
jan Veen als „vinding" op de mid-voor-
plaats.
Onze tegenstanders hadden gezien hun
uitstekend competitie-begin een speech van
hun Voorzitter in ontvangst te nemen en ver
schenen laat op het veld. Het was typisch om
te zien, hoe direct al elke aanval in de kiem
werd gesmoord en E.D.O. verwonderd was,
niet hetzelfde goede spel te kunnen ont
plooien, dat zij een week daarvoor tegen
Ajax II had getoond. In laatste instantie deed
onze nieuwe doelverdediger Peeters zijn
plicht. Deze min of meer kunstmatige voor
hoede deed werkelijk haar uiterste best en
zag één van haar aanvallen beloond met een
penalty wegens hands, die door Buising, zij
het houdbaar, in een doelpunt werd omgezet.
Gesteund door dezen voorsprong en met het
windje in den rug speelden we rustig verder,
waarbij Jan Prent kans zag zeer verdienstelijk
de score op 20 te brengen.
Het cachet van onze diverse wedstrijden
is wel totaal verschillend, want nu bracht de
2e helft een A.F.C., dat zich hoofdzakelijk
tot verdedigen moest beperken. En met suc
ces, want al boekte E.D.O. een tegenpunt een
kwartier na halftime, toch wisten ze geen
gelijkmaker te scoren. Onze voorhoede faalde
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
6 -
