dijkhuis zoon
steeds feller. Mr. Ku dook dieper in z'n
getailleerd Forty-four-tje Plotseling daal
de een ijzige hand op z'n schouder neder.
„Kijk niet om, snoodaard!! De club der doffe
slagen wacht U; tijd en plaats U welbe
kend!!!' De hand verdween, de aangespro
kene rilde en dook dieper in z'n jas
De bewuste avond Nog feller beukt de
nog iets Oostelijker geworden wind de Oost
kust van onze goede stad Amsterdam. Daar
bij vroor het, dat het „krak" zei, zooals in het
begin van 1929. Mogelijk nog dieper in z'n
kraag gedoken, spoedde Mr. Ku zich daar,
waar de geheimzinnige stem hem bevolen
had te gaan. Reeds had hij een akelig visioen,
van wat hem te wachten stond dien avond.
Hij voelde, dat hij onbarmhartig geranseld
zou worden als nooit te voren. Brrrr, wat een
vreeselijk lot!!! De lichten van de stad had
hij al uit 't ook verloren, tramgebel drong
nog slchts zwak tot hem door, en de laatste
voorbijganger deed hem opschrikken uit zijn
overpeinzingen. Toen was hij alleen met zijn
schaduw heeleinaal alleen in z'n eentje.
Z n zenuwen waren tot het uiterste gespan
nen, toen hij zijn doel naderde. Eindelijk
hield hij stil voor een massale ruïne, waar
geen vogel zich zelfs durfde te wagen (wel:
ongevederde kippetjes, hetgeen U eerst zult
begrijpen, wanneer U dit verhaal geheel ten
einde hebt gelezen.) In de duisternis onder
scheidde Mr. Ku een donkere opening, het
geen hem een ingang toescheen. Hij klopte,
volgens het symbool van de bende: met drie
lange en twee korte tusschenpoozen en
wachtteGelukkig stond hij buiten den
wind, zoodat hij z n hoofd eens uit zijn kraag
kon steken en zoodoende zijn nek eenigszins
opluchting kon bezorgen. Plotsklaps gloeide
in de verte een Philips 50 miniwatt aan, het
geen voor hem het teeken was zich verderop
te begeven, want hij had in zijn zenuwen aan
den nooduitgang geklopt. Op dien tocht
greep de wind hem weer meedoogenloos aan,
zoodat hij zich genoodzaakt zag z'n gedul-
digen nek weer in te krimpen. Weer het
zelfde teeken op de deur, waarna deze zich
geruischloos en langzaam opende. Hij trad
binnen en de deur sloot, als door een onzicht
bare hand gedreven. „Wachtwoord," klonk
hem in de ooren, hetgeen hij slechts fluiste
rend kon uitbrengen. „Volgen," was het
commando, en gedwee als een lam voldeed
hij hieraan. Want in de verte hoorde hij reeds
hoe zijn aanstaande kwelgeesten een slacht
offer onder handen namen .Het hart klopte
hem in de keel, om vervolgens in zijn schoe
nen te zinken. Het licht door de donkerte
ontwend, kon hij, aangekomen op de plaats
des onheils den toestand niet goed opnemen,
en voordat hij gelegenheid had om bij te
komen, werd bevolen zich gereed te maken
voor den komenden strijd, waaraan hij
schoorvoetend voldeed. Daarna trok hij de
stoute schoenen aan en sloop op z'n sokken
z'n begeleider achterna Mr. Ku was ein
delijk in de winterkooi van de A.C.C. beland,
waar de aangename stem van Piet Lindner
hem vriendelijk uitnoodigde, ook eens een
balletje te bowlen
Brrrrr Brrrrr.
TECHNISCH BUREAU
ELECTRISCHE BIKMACHINE II Automatische Verf-Inrichting
»A. L. P> H. A. G«" UNIVERSAL «P.I.N.X.I T
PRINS HENDRIKKAHF iac
ADE 105 AMSTERDAM (CENTRUM)
TEL. 4-1324 (z lijnen)
