(Jlauifofyidl
centers het spel te verplaatsen, doch dit stre
ven werd door het snelle en pootige ingrij
pen, der H.R.C.-middenlinie in den kiem ge
smoord. Wanneer deze passes niet door het
hobbelige veld hun doel misten, dan was er
wel een H.R.C.-er, die den A.F.C.- voor-
waartsen de kans benam den bal te spelen.
Een zelfde opportunistisch spel ware waar
schijnlijk de eenige tactiek geweest om, met
gebruikmaking onzer snelle vleugels, de kans
te doen keeren. Men liet dit echter na en het
was alleen aan het overigens goede verdedi
gen onzer backs te danken, dat H.R.C. nog
slechts éénmaal, via een A.F.C.-been, een
treffer wist te plaatsen. Nadat in de tweede
helft H.R.C. volgens het bekende recept een
derde punt aan de score had toegevoegd, ver
anderde het aspect. Gesteund door den wind,
werd de bal thans ook door onze verdediging
met verre schoten naar het vijanelijk doel ver
plaatst. Onze aanval slaagde er echter niet
in, de H.R.C.-dito in robuustheid en doorzet
tingsvermogen te evenaren en dit, gevoegd
bij een goede dosis wanbof, behoedde het H.
R.C.-doel voor doorboring. Het was en bleef
30, en slechts het eindsignaal voorkwam,
dat de lange H.R.C.-midvoor na een uitval
met een prachtig vliegend schot een hoogen
voorzet ineens inkogelende, No. 4 aan de
score toevoegde.
Alles bijeengenomen was het een in zijn
genre aardige, spannende wedstrijd, waarin
het ,,open spel over een voor de terreinsom
standigheden ongeschikt shortpassing zege
vierde. Bewezen werd echter weer, dat zulk
„open spel" ruwheid in de hand werkt, en
waar de arbiter blijkbaar uit de school van
„voetballen is geen sport voor jongejuffrou
wen kwam, droeg de leiding er belangrijk
toe bij, om dit spelsysteem in zijn uitwerking
zoo effectief mogelijk te doen zijn.
Wanneer men dan na deze ervaringen te
hebben opgedaan, den volgenden dag de ko
lommen jammerklachten over de prestaties
onzer internationale vertegenwoordigers in
Oost en Zuid savoureert, om van de verslagen
van eerste-klasse wedstrijden, waarin van
„kick and rush" gesproken wordt, maar niet
te spreken, dan zou je waarachtig tot de con
clusie komen, dat zoo'n simpele 2e klasse
wedstrijd als bovenomschreven, wel eens
een beeld kon geven van de oorzaken, welke
ons spelpeil ten opzichte van andere landen
achterop doen raken, of, zooals anderen be
weren, achteruit doen gaan. Met snelheid in
de beteekenis van hard loopen, hard trappen
en „fo-rsdh" doorzetten alleen speel je nog
geen goed voetbal, en zoolang een groote
mate van roekeloosheid en forschheid, om
maar niet van ruwheid te spreken, allemaal
verschijnselen welke m.i. van het zoogenaam
de opën spel onafscheidelijk zijn, nog getole
reerd wordt, zal er moeilijk van spelverbete-
ring sprake zijn. Hoe moeilijk is het onder
zulke omstandigheden niet voor werkelijk
goede, handige voetballers, om hun spel be
hoorlijk te perfectioneeren. Daarom bereikt
men met jeugdige spelers in hoogere elftallen
ook zoo zelden goede resultaten en juist om
die redenen lijkt mij een juniores-competitie
tot 20 jaar, als reeds vroeger in deze kolom
men beschreven, zoo groote kans te 'bieden.
r
A.F.C.-crs, begunstigt onze adverteerders!
