A.F.C. definitief in veiligheid.
niilie te bezoeken, motten missen. Laten de
andere spelers in deze onvolledigheid een
aansporing vinden om eens extra hun beste
te doen. Ir. het bijzonder rust op de eerste elf-
tallers de dure plicht om de geleden smaad
uit te wisschen. En mochten wij het tegen het
goede elftal van Alcmaria niet tot een over
winning of gelijk spel kunnen brengen, onze
nederlaag zij dan een met eere!
Het Bestuur wenscht den lezers een
prettig en gelukkig Paaschfeest en hoopt, dat
mooie successen onzer elftallen daartoe in
ruime mate mogen bijdragen.
I. H. GALAVAZI.
HOLLANDIA MET 5—3 GESLAGEN. NIC. TIENSTRA ALS GOALGETTER.
Na weken van spanning, waarin beurtelings
hoop en vrees in de harten van de vele
A. F. C. getrouwen leefde, is het pleit in
ons voordeel beslist. De 131 décacle tegen
Alcmaria-Victrix bracht niet de gevreesde
ontmoediging; integendeel, ons elftal zette
de tanden op elkaar. Tegen H. R. C. uit
werd een gelijk spel bevochten, doch de
kroon werd j.l. Zondag op het werk gezet
toen de uiterst belangrijke wedstrijd tegen
Hollandia met 53 gewonnen werd.
Ondanks de concurrentie van Ajax en het
Stadion viel de belangstelling mee; onnoodig
te zeggen, dat vooral op de ledentribune
alles, wat A. F. C.er is, zich verzameld had,
om met Indiaansch krijgsgehuil onze ploeg
aan te moedigen.
Door het ontbreken van Lungen kwam de
volgende combinatie het veld op: Haaxman
(d), Tacke en van der Velde (a), Neseker,
Hütter en Haas (m), Wybenga, Dykhuis,
Tienstra, Wolters en Bos (v).
Het begin is al dadelijk voor A. F. C. Met
ongekend enthousiasme werpt onze ploeg
zich in den strijd, doch de buitengewoon
groote meerderheid in het veld blijkt slechts
in één doelpunt uitgedrukt te kunnen
worden. En zooals het bij ons zoo vaak gaat,
als verdere successen uitblijven, dan komt
de inzinking. Hollandia kwam meer en meer
opzetten, de verdediging werd onzeker en
het was 1 1. Hierbij bleef het tot de rust,
wat voor een niet gering gedeelte te danken
was aan het uitstekende werk van Chris
Hütter, die een tactische partij spil speelde
en het spel open hield.
Na de thee, met wind en zon tegen,
vreesden we het ergste en het scheen, of
onze vrees bewaarheid werd. A. F. C. had
niets in te brengen en al spoedig stonden
we met 2-1 achter. Je kon ongeveer een
speld op de tribune hooren vallen en dozijnen
nagels, zakdoeken en pakjes kauwgum ver
wisselden het tijdelijke met het eeuwige. Dat
Hollandia van deze periode, waarin onze lui
er hopeloos uit waren, niet meer profiteerde,
pleit niet voor de kracht van onze gasten en
langzamerhand nam A. F. C. het initiatief
weer over. De aanvallen werden talrijker en
gevaarlijker, succes kon niet uitblijven en
toen de Hollandia-keeper een keihard schot
van Piet Bos terugstompte, knalde Nic.
Tienstra het leer in de touwen.
Een heftige strijd om de leiding volgde.
Bij een nieuwen aanval van de onzen appe
leerde heel A. F. C. voor goal; de keeper
zou de bal achter de lijn hebben weggeslagen.
Het heftige appeleeren van de menschen bij
de vijandelijke goal doet vermoeden, dat de
bal inderdaad even achter de lijn geweest
is; het was echter voor scheidsrechter Boerée
onmogelijk geweest, het feit te constateeren.
Een paar minuten later stond de referee ge
lukking dichterbij het doel en toen de
3
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
