heen, de keeper kwam uit zijn doel, Piet gaf
een keurig puntertje, de bal beschreef een
tergend langzaam boogje, en viel in het doel
(31). Het laatste kwartier was K. F. C.
sterker, doch onze verdediging, waarin vooral
Tacke zeer goed speelde, gaf geen krimp.
Twee minuten voor tijd scoorde K.F.C. ten
gevolge van een misverstand in onze achter
hoede haar tweede goal. De laatste minuut
werd door A.F.C. gespeeld op de wijs van:
„houdt wat je hebt, en loop geen verder risi
co". Zoo won A.F.C. op het kantje met 32.
Het publiek was na afloop niet erg harte
lijk. Een tamelijk nerveus Heer vroeg mij of
de scheidsrechter eere-lid van onze club was.
Zijn naam is Schnijder. Dick Bessem zal het
archief nazoeken, heeft hij beloofd
Een ergerlijk voorval had na den wedstrijd
nog plaats. Een onzer vooraanstaande spelers
werd door den K.F.C.-keeper gewoonweg het
kleedlokaal „uitgegooid". Sportsmen! Prosit!
Een eigenaardig feit viel mij bij ons ver
trek op. Enkele spelers moesten razend vlug
met een auto weg, een ander paar had reuzen
haast een trein te halen, een derde „paar"
zou met de boot naar huis (hoewel wij ge
lukkig toch nog voor het meerendeel geza
menlijk per boot teruggekeerd zijn).
Dit vind ik niet ,,comme-il-faut". Samen
uit, samen thuis. Voor „samen-uit" dient de
elftal-commissie te zorgen, voor „samen-
thuis" moet, naar mijn opvatting, de geest,
welke onder de spelers van een elftal heerscht
zorgen.
EPPALS.
A.F.C. II.
WEDEROM „MIDDENSTANDER".
De verwachte betere gang van zaken is
niet uitgebleven en we behooren weer tot de
gulden middenmoot.
Op eigen veld werd E.D.O. II met liefst
62, toevallig dezelfde cijfers als verleden
jaar, geslagen. Opvallend was in dezen wed
strijd, dat E.D.O. zeker niet in de minder
heid was, doch door voortgezet klein peuterig
spel tot geen succes van beteekenis kon
komen. Het werk voor onze achterhoede werd
belangrijk vergemakkelijkt en door vlug, vlot
spel zorgde de voorhoede voor de rest. Ook
dezen keer was het typeerend, dat toen het
op een zeker moment 50 in ons voordeel
stond, de langzamerhand traditioneel g_\
den inzinking wederom niet uitbleef en L
binnen één minuut 52 stond. Een mooie
voorzet van rechts bracht echter No. 6 en
daarmede de beslissing.
Op een barren regendag moest naar den
Uitweg getrokken worden. Ondanks de ge
weldige gietbuien waren allen, behalve de
anders zeer trouwe Schade, aanwezig, moe-
wel schnjver dezes van meening was om niet
te spelen, bleek de scheidsrechter om klokke
twee, toen het even droog werd, van andere
meening en werd begonnen. Ook thans weer
in de minderheid, doch na een aanvankelijk
.weifelend spel stond onze achterhoede haar
mannetje. Kort voor de rust wist Langevoort
met een welgericht schot te scoren, waarmede
de rust inging. Uns elftal telde vele invallers
en de bereikte stand gaf dan ook zeer veel
reden tot tevredenheid. Moedig werd weer
aangepakt en het mocht ons dan ook ge
lukken de score tot 30 op te voeren. Als
dan elk moment No. 4 te verwachten is, be
gint Spartaan uit een ander vaatje te tappen
en zoowaar (zie hierboven) even later is het
32. Onze rechtervleugel, die tot dat moment
min of meer in ruste was geweest, werd klaar
wakker en bedreigde de Spartaan-veste hevig.
De veine die wij daarvoor al eens gehad
hadden, bleef nu achterwege en wat je noemt
„geheide" kansen bleven onbenut. Met onver-
anderden stand werd het einde gefloten. Alle
jonge spelers, die dien dag meespeelden,
hebben inderdaad hun uiterste best gedaan en
niet weinig bijgedragen tot de overwinning.
Dat is een goed voorteeken.
Spartaan II is sinds verleden jaar in spel-
qualiteit achteruitgegaan; alleen qua spel
opvatting is het me zeer aangenaam te kun
nen zeggen dat de verstandhouding thans
uitstekend was en we rekenen dan ook op een
prettige return-match.
H.F.C. II werd ons 4e slachtoffer in suc
cessie en wel met 42. Onze voetbalkennis
stond echter dien dag op stukken lager peil
dan dat van onze prettige tegenstanders. Uit
gesproken dien dag wilde bij ons niets vlot
ten en het mag dan ook wel als een cadeautje
van Vrouwe Fortuna beschouwd worden, dat
we wonnen. Voor de rust ging het nog wel.
Door flink werk der voorhoede werd het
10 (wie maakte de eerste, Marius? de
tribune wist het niet!) en vervolgens scoorde
Hütter verdienstelijk. H.F.C. II moest kort
voor de rust een speler door een ongeval laten
uitvallen en speelde met 10 man verder.
Vanaf dat moment ging het bij hun ais bij
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
