Café „Moderne"
Leidscheplein 19-21, Amsterdam
Houthandel J* VINK
LEEKENCRICKET.
Voetbal begrijp ik, voetbalwedstrijden heb
ik twintig jaar lang gevolgd. De score is
makkelijk te onthouden, en ik weet, dat als
de vijandelijke voorhoede dicht bij het doel
zit, je „off side" brult. Misschien wordt de
scheidsrechter wel zenuwachtig.
Ook rugby en hockey begrijp ik. Dank zij
de onbegrensde activiteit van ons als be
stuursleden is dat iets of is dat niets
hebben we deze spelen op ons veld leeren
kennen en leeren apprecieeren.
Maar cricket! Ik heb tegen cricket altijd
iets gehad. Ten eerste vind ik het vreeselijk
gek, dat je wel weet, wanneer je begint,
maar alleen de goden schijnen te weten,
wanneer het afgeloopen is. Ten tweede: de
verslagen! Maandagsochtends mteet ik mij
een krant aan, en als goed A.C.C.-er (ik ben
donateur, moet U weten!kijk ik onmiddel
lijk de uitslagen van „mijn" club na. „A ha
denk je; „ze hebben alweer gewonnen!" Vol
moed begin je aan het verslag. Ik zeg U, je
kan de Petterson of de A.B.C. fifth edition
vlugger begrijpen dan een cricketverslag!
Toch heb ik mij, aangelokt door het schit
terende zomerweer en gedwongen door het
feit, dat ik bijna al m'n duiten aan de Stadion-
loketten geofferd heb, laten verleiden, om
3 Juni A.C.C.Hilversum te gaan zien.
Bij m'n vruchtelooze pogingen om het veld
te ontdekken, landde ik aan een paviljoen,
alwaar diverse rood-zwarte blazers mij de
overtuiging gaven, dat ik niet ver van het
cricketveld af kon zijn. Daar zat de heele
C- J. DE BOER
troep: Rudi Beuth, welvarender dan ooit;
Harold Oliver, die overtuigd was, dat
Duitschland „dik van Uruguay zou winnen;
Arno, vermomd als Dhyan Ghand en zoo
meer.
„Hoe staat het?" vroeg ik met een totaal
misplaatst zelfvertrouwen.
„Hilversum 42 voor 8."
„En jullie?"
„Nou, niks natuurlijk; 't is pas één uur.
„Dan zou ik toch maar niet zoo optimis
tisch zijn", meende ik. 420 is toch zeker
een reuze achterstand.
De blikken, die ze mij toewierpen, over
tuigden me dat ik, huns inziens, öf gek ge
worden was van de warmte, öf het steeds
geweest was, maar dat ze het niet eerder
zoo gemerkt hadden.
Ik was opvallend stil en wandelde het
veld op, waar Gé Bosch met blijkbare be
langstelling naar een anderen wedstrijd stond
te kijken.
„Ze hebben de follow on", begroette de
A.R.O.L.-baas mij.
„Zoo, is dat nog al wat?" vroeg ik opge
ruimd.
Ook thans merkte is, dat mijn vraag ver
wondering wekte. Tusschen al die Hollan
ders, die op dat moment Engelsche woorden
gebruikten, die ik nooit op school geleerd
heb, verdween mijn laatste restje zelfver
trouwen. Maar met het plichtsgevoel, mij
eigen, ging ik verder, tot ik het scoringbord
bereikt had. Op een plank, die herinnerde
aan een opgraving uit Glozel, stonden getal
len en cijfercombinaties, waarb.j de binomiaal-
Lodewijk Tripstraat
en Jacob Catskade
AMSTERDAM
Telefoon 42970
Handel in ALLE SOORTEN VUREN-
EN GREENEN HOUTWAREN
- 11
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
