REUNI
van R. W. VAN ALEN I
CAFE „ROYAL", koninginneweg 212
3
wat voor A.F.C. voelt, zeer rustig tegemoet
gezien werden.
Temeer, toen bekend werd, dat het pro
test tegen Zeeburgia gewennen was. ja,
dat was daar nog even een vreugde, op
het randje van het oude jaar. Onze afge
vaardigden, die in den Haag met gloed van
overtuiging ons goed recht verdedigden,
smaakten de voldoening, dat de protest
commissie den uitslag A.F.C.--Zeeburgia
wijzigden van 2—2 in 2—1 in ons voordeel.
En daarmede het was in negen jaar niet
gebeurd vierden we Oud en Nieuw met
A.F.C. aan den top.
Vol moed gingen we 1928 in. Ons eerste
bovenaan, nog vijf wedstrijden voor den
boeg, waaronder we er slechts één gevaar
lijk taxeerden (Velox uit), het kon!
Helaas, es hat nicht sollen sein. De eerste
wedstrijd in het nieuwe jaar, de uitwed
strijd tegen het waarlijk niet zoo sterke
B.F.C. waar de reds, vergezeld van een
groote schare aanhangers, vol moed en op
timisme heen trokken, eindigde in een sma
delijke 31 nederlaag.
Met rust was de stand 0—0, en toen we
in de tweede helft zon en wind mee kre
gen, twijfelde niemand aan een overwin
ning. Het is ook een overwinning gewor
den, maar aan den verkeerden kant.
Wat deze nederlaag zoo moeilijk te dra
gen maakt is, dat in de .plaatselijke Rus-
sumsche pers de opmerking gemaakt werd,
dat men niet kon begrijpen, dat A.F.C.
met de kans voor het grijpen, zoo lusteloos
en mat gespeeld had. En dit is erger dan
de nederlaag zelf.
Maandagavond daarop was iedereen weer
zoover opgekikkerd, dat we berekenden, dat
we nog heel best kampioen konden wor
den. Als we dan nu verder ook maar alles
wonnen. Verder greep de elftal-commissie
in, en om aan het voortdurend geharrewar
van de voorhoedespelers onderling een ein
de te maken, werd Thomas Tacke vervangen
door Tinus Koeslag. Waarmede ik overi
gens heelemaa! niet beweren wil, dat Tho
mas de eenjge schuldige is aan het verdrie-
tige gekibbel der voorhoede.
15 Januari zou de dag zijn, waarop de
laatste kleine kans royaal de nek omge
draaid zou worden. We speelden thuis tegen
Bloemendaal en het was de penningmees
ter moet het met een bloedend hart con-
stateeren te bemerken, dat de voortdu
rende teleurstellingen het publiek van ons
vervreemd hadden. De belangstelling was
geen schijn of schaduw vergeleken bij die
in het begin van het seizoen.
Voor den aanvang bood Piet Bos den
Bloemendaal-captain, bloemen aan in ver
band met het jubileum der sympathieke wit-
hemden.
Inderdaad, Bloemendaal behoort tot de
prettigste tegenstanders in de competitie,
en ook al hebben de witten ons leelijk „de
das omgedaan", het gebeurde op zulk een
sportieve en regelmatige wijze, dat we vol
gende wedstrijden tegen onze gasten met
genoegen tegemoet zien.
Toen begon de wedstrijd en opnieuw was
was het ongelooflijk, hoe kalm onze spe
lers de zaak weer opnamen.
Terwijl de aanhangers op de tribune zak
doeken, nagels en kauwgom zaten op te
eten, speelde de ploeg met een idqé „als
het geen 5—0 voor ons wordt, dan toch
zeker wel 4—0". Het gevolg laat zich ra
den; met rust was de stand nog 00 (net
als in Bussum) en we werden eerst wakker,
toen Bloemendaal bij een plotselingen uit
val een keurig doetpunt fokte.
Ja, toen heeft onze ploeg zich in den
strijd geworpen met een ongekend enthou-
jsiasme. Toen is er gewerkt, ge
ploeterd, gevochten, om de kans te doen
NA AFLOOP DER WEDSTRIJDEN BIJ
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
