hoopt hadden en we verloren met niet min
der dan 61.
Een ware débacle dus; de geheele A.F.C.-
aanhang stond sprakeloos en verliet volsla
gen gedesillusioneerd het terrein. Ter vergoe
lijking zou men kunnen aanvoeren, dat deze
uitslag zwaar geflatteerd was en het is een
feit, dat deze cijfers geen juist beeld geven
van de krachtsverhouding. M.i. was het een
physologische wedstrijd. Als eerste handicap
misten we dien dag Alandt, die ongesteld was
en vervangen werd door Merkelbach. Deze
deed aanvankelijk goed werk, maar onze ach
terspelers, waarschijnlijk beïnvloed door de
geruchten over het ruwe spel van de Hoorn-
sche leeuwen, werkten zoo onzeker, dat ons
doel voortdurend in groot gevaar verkeerde.
Merkelbach kreeg dan ook spoedig een har
den kanjer van dichtbij te verwerken. Wel
stopte hij het schot al vallende, doch de bal
sprong ongelukkerwijze tegen den binnenkant
van de paal en danste zoo het doel in. Door
dezen tegenslag ontmoedigd, scheen Wim er
totaal uit te zijn, met het gevolg, dat hij zich
in korten tijd door twee houdbare ballen liet
passeeren, zoodat we in no time met 30
achter stonden. Het zag er uit, of het een
inmaakpartijtje zou worden, en dat nog wel,
terwijl we in het veld aanvankelijk absoluut
niet de minderen waren. Onze voorhoede zat
voortdurend voor het Hoornsche doel, doch
op het beslissende moment wilde het maar
niet lukken. Onze jongens schenen door den
grooten tegenslag ontmoedigd. Toch zetten
ze de tanden op elkaar en eindelijk gelukt het
waarachtig en weten we welverdiend een mooi
tegenpunt te scoren. De hoop herleeft in onze
harten. Zouden we werkelijk nog ophalen.
Helaas, verdere doelpunten blijven uit en rust
komt met 31 achterstand. Nog geven we
den moed niet op; een nieuwe opstelling
wordt geprobeerd, doch deze blijkt een vol
slagen mislukking te zijn. Hollandia profiteert
van het zwakke spel onzer achterhoede en
weet vrij spoedig een vierde puntje aan haar
score toe te voegen. We zijn nu een geslagen
team. We bepalen ons tot onbenullig verde
digen en eenige slappe aanvallen, terwijl Hol
landia nog tweemaal weet te scoren. Zoo
werd het 61de zwaarste nederlaag, die we
sinds jaren te slikken kregen. Aan onze spe
lers de taak om deze smadelijke nederlaag in
Hoorn door een overwinning uit te wisschen.
Dat Hollandia niet onoverwinnelijk is, is j.I.
Zondag allerduidelijkst gebleken.
Zondag 16 November trokken we naar de
hekkensluiters Q.S.C., vast besloten, dat we
nu „moesten" winnen, wilden we niet ernstig
in aanmerking komen voor de laatste plaats.
Het toch al slechte veld was hard bevroren,
zoodat goed voetbal onmogelijk was. Waar
Alandt nog steeds op de ziekenlijst stond,
nam Ruys zijn plaats in, terwijl Hütter weer
als centerhalf fungeerde. Hoewel we voort
durend in de meerderheid waren, konden we
er zooals gebruikelijk maar niet in sla
gen het vijandelijk net te vinden. De Q.S.C.-
voorhoede was vrij ongevaarlijk, zoodat Ruys
slechts enkele malen behoefde op te treden,
hetgeen hem naar behooren afging. Eerst ca.
5 minuten voor tijd slaagde Kali er eindelijk
in de eenige goal van den wedstrijd te ma
ken, zoodat we met twee dure puntjes naar
Mokum terugkeeren.
Jl. Zondag moesten we Zandvoort in eigen
hol gaan bestoken. Alandt was weer van de
partij en we waren vol goeden moed. Een
talrijke schare supporters was meegetrokken
om hun favorieten aan te moedigen. We ver
liezen den toss en hebben voor de rust den
sterken wind eenigszins in ons voordeel. Al
direct na den aftrap ontstaat er een gevaar
lijk moment voor ons doel. doch gelukkig
wordt het gevaar bezworen. De partijen we
gen goed tegen elkaar op. Het spel golft snel
op en neer; nauwelijks heeft Alandt een bal
verwerkt, of de Zandvoortsche keeper wordt
aan den tand gevoeld. Bij een onzer aanvallen
wordt de Zandvoort-doelman gekwetst; hoe
wel hij wat hinkt, blijft hij echter zijn doel
verdedigen. Zandvoort speelt een forsch open
spel, waardoor onze achterhoede dikwijls in
moeilijkheden komt. Hütter is echter buiten
gewoon op dreef; steeds weet hij het gevaar
lijke Zandvoortsche binnentrio het leer afhan
dig te maken en zet hij zijn voorhoede aan
het werk. Onze voorwaartsen combineeren
dikwijls zeer listig, doch de stevige Zand
voortsche achterhoede geeft geen gelegenheid
tot schieten. Tegen dergelijke stevige tegen
standers in short passing niet de juiste speel
wijze, vooral niet met dergelijke lichte spelers
als de onze. Vaak gaan ze verbluffend handig
door de vijandelijke achterhoede heen, doch
op het beslissende moment is er steeds een
stoere zeemansbody, die hen in den grond
plant. Onze wings staan teveel werkeloos in
tegenstelling met Zandvoort, waar juist van
de vleugels voortdurend gevaar dreigt. Ver
melding verdient nog een kanjer van Tacke,
die de Zandvoort keeper met moeite kan ver
werken. Ook Alandt krijgt eenige malen zeer
gevaarlijk werk te verrichten, doch weet zijn
doel schoon te houden. Rust komt met blan-
2
A. F. C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
