A WmBTW a-
34
Co Grosze Nipper
ondagmiddag 3 mei 2009.
~7 In de Zondag Hoodfklasse
y' A wordt de voorlaatste
speelronde van het seizoen
2008-2009 afgewerkt. AFC
speelt thuis tegen FC Omniworld. Het is
een wedstrijd om 'des keizers baard' maar
tegelijkertijd een mooie gelegenheid om
nog een laatste keer als team te "schit
teren" voor de trouwe supporters. Al snel
maakt AFC 1-0 en rennen alle veld spelers
uitgelaten en juichend naar de reserve
bank. Waarom? Daar op de bank, stan
daard rechts naast de elftalleider, zit voor
de laatste keer Co Grosze Nipper.
Het is na 30 jaar trouwe dienst als ver
zorger en masseur van AFC 1 zijn laatste
actieve middag op 'Goed Genoeg'. Co
wordt in de mêlee van spelers opgeslokt.
De ploeg draagt het doelpunt aan hem
op. Een week later in Heemskerk, tijdens
zijn allerlaatste wedstrijd in functie, gaat
Co op de schouders van het veld. Een
waardig afscheid van een clubicoon.
Co Grosze Nipper wordt geboren op 30 juni
1940 in de Hillegomstraat in Amsterdam en
groeit als kind op tijdens de Duitse bezet
ting van Nederland in de Tweede Wereld
oorlog. In de naoorlogse periode, wanneer
Nederland werkt aan haar wederopbouw,
gaat Co naar de Schinkelschool en voetbalt
bij AWV in de Aker. Als hij ouder wordt
gaat hij naar de Ambachtsschool waar hij
zich specialiseert tot automonteur. Als voet
baller verkast hij van AWV naar Rivalen en
wordt daar als rots in de branding centraal
in de verdediging vaak kampioen. Ondertus
sen koestert hij de wens om voetbaltrainer
te worden. Maar op 26 jarige leeftijd wordt
Co plotseling ernstig ziek. Hij heeft een
buikvliesontsteking en ligt lange tijd in
het ziekenhuis. Zijn situatie is precair. Een
noodzakelijke operatie volgt maar tijdens die
operatie wordt er een fout gemaakt als de
artsen vergeten een pees van zijn buikspier
vast te zetten. Een tijdelijke verlamming in
zijn rechterbeen maakt een einde aan zijn
aspiraties om trainer te worden.
Goede vriend Wim Crouwel adviseert hem
een cursus sportmassage te gaan volgen en
introduceert hem via een stage bij FC Am
sterdam. Het is voor Co het begin van een
fantastische periode. Zijn stage is een succes;
hij treedt midden 70-er jaren in vaste dienst
en maakt van dichtbij de glorietijd van "De
Lieverdjes" mee. Onder het motto 'humor
is het karakter van de ploeg' trekt de bonte
karavaan van goede (cult)voetballers door de
Nederlandse Eredivisie. Vaak in het bijzijn
van hun trouwe supporter André Hazes, die
zowel bij uit- als thuiswedstrijden de 'derde
helft' voorziet van optredens en zorgt voor
onvergetelijke feesten. Tijdens één van die
mooie teamavonden leert Co in de kroeg De
Bastille zijn vrouw Cobi kennen. Zij wijken
daarna nooit meer van eikaars zijde.
In 1979 wordt Co op introductie van AFC's
Erelid Otto van Rijn de vaste verzorger en
masseur van AFC 1. Co werkt inmiddels bij
Heineken en runt het wagenpark bij 7-Up. Hij
zal uiteindelijk veertig jaar voor het bedrijf
Vrumona blijven werken. Hij ziet er naar
eigen zeggen een beetje tegenop om als
jongen uit een volksbuurt toe te treden tot
het elitaire AFC. Maar dat valt in praktijk
reuze mee. AFC blijkt een vereniging waar
gezelligheid en vriendschap voorop staat.
Er wordt vaak samen met de vrouwen en
vriendinnen van de spelers gegeten op
zondagavonden. Bij de Amsterdamse 'Fuif'
Club houden ze wel van een feestje. Co voelt
zich er direct helemaal thuis. Hij sluit AFC
in zijn hart en gaat er nooit meer weg.
n 30 seizoenen ziet hij vele ver
schillende voetballers, trainers
en elftalleiders komen en gaan.
Terwijl de (voetbal)wereld om hem
heen verandert, blijft Co honkvast
en loyaal aan zijn club. Hij werkt
in de jaren '80 fijn samen met trainer Doby
Peters. De medische kamer is in die tijd nog
een hok met een gammele massagebank aan
het einde van de kleedkamergang. Maar, ook
daar geldt 'orde en netheid'. Als iets kenmer
kend is voor de 30 jaar dat Grosze Nipper
alle spelers verzorgt, dan is het dat wel. Een
immer keurig gerangschikte medische box
met allerlei verschillende middeltjes en een
hevig naar Midalgan geurende kleedkamer.
Vlak voordatje het veld opging maakte hij
bij alle spelers nog even hun gezicht schoon
met een handdoek die bol stond van de vicks
vapor ub. Zo ging je in ieder geval 'wakker'
het veld op.
Vanaf begin jaren '90 gaat de A-Selectie
ieder seizoen op trainingskamp naar de
Canarische Eilanden en ook daar is Co een
constante, zo niet onmisbare factor. Als al
tijd goed gesoigneerd en verzorgd, wijst hij
de jongens continu op hun plichten. Plezier
maken mag, maar op tijd komen en zorg
dragen voor de spullen hoort daar zeker bij.
Alle spelers die daar ooit geweest zijn zullen
nooit meer vergeten om zoute drop, G- 11
zeep en een rode polo mee op vakantie te
nemen.
Op dezelfde manier manifesteert hij zich bij
het grote Oranje, in 1994. Via oud AFC 1
speler Rob Ouderland, in die tijd de fysiothe
rapeut van de KNVB in Zeist, gaat Co mee
als onderdeel van de medische staf van het
Nederlands Elftal naar het WK Voetbal in
Amerika. Het is nog altijd één van de mooi
ste belevenissen die hij op sportgebied heeft
meegemaakt. Een onvergetelijke ervaring.
Hij kan het goed vinden met de topspelers
Marc Overmars en Dennis Bergkamp,
waarvan de laatste regelmatig de 'gouden
handen' van Co op zijn benen loslaat. Frap
pant is echter wel dat Bergkamp na dat
toernooi en al die behandelingen nooit meer
in een vliegtuig heeft durven zitten.
Terug bij AFC werkt Co in de jaren daarna
prettig samen met coach Stanley Menzo met
wie hij een goede klik heeft. Dat geldt zeer
zeker ook voor zijn later collega fysio's bij
AFC, Frank Tilmans en Michael Oliviera.
Tussen die drie mannen ontstaat een hechte
vriendschap, wellicht ook door hun gedeelde
rood-zwarte clubliefde en zorgzame vakkun
digheid. Onder hun leiding en met steun van
Bas Rachman, Lex Swaan en Wim Krouwel
wordt de medische begeleiding in de loop
der seizoenen steeds professioneler.
Op zondag 6 april 2014 stroomt het clubhuis
op Goed Genoeg vol voor een reünie van oud
spelers, trainers en begeleiders van AFC 1.
Er volgen vele vrolijke en intense begroe
tingen. Soms moeten de mannen elkaar even
helpen herinneren, maar dat geldt niet voor
Co. Hij kent iedereen en iedereen kent hem.
Met zijn zalvende handen heeft hij hen al
lemaal op zijn massagetafel gehad. Vele kuit
spieren en hamstrings werden 'losgegooid',
waarbij Co al zijn jongens altijd voorzag van
een korte peptalk. Er werd in 30 jaar veel
gewonnen, genoeg verloren, en lief en leed
met elkaar gedeeld. Maar 30 seizoenen lang
hadden al die verschillende mensen één man
met elkaar gemeen: Co. En zijn clubliefde.
En zijn uitstervende vorm van loyaliteit.
BG