en speler van AFC draagt op zondag een jasje. Dat
hoort erbij als je in het eerste elftal speelt, weten
Tim Wulffraat (21) en Daan Sutorius (22) ook
wel. Maar liever dragen ze een makkelijk zittend
t-shirt. Petje op. Sportschoenen. Broekspijpen van
een strak gesneden jeans aan de onderkant beetje
opgerold. Zo lopen ze ook de studio binnen. Typische stadsjongens
van nu. Lekker nonchalant. "Interessante keuze," reageerde Daan
toen hem werd verteld dat hij met Tim in maatpak op de foto gezet
zou worden. "Niet echt onze natuurlijke habitat."
Daan kan makkelijk namens Tim praten. Ze zijn namelijk beste
vrienden. Daan: "Onze vriendschap gaat bijna achttien jaar terug. We
woonden bij elkaar in de straat. Ik op Boekenrodelaan nummer zes.
Tim op nummer tien. Toen hebben we heel veel op straat gevoetbald.
Waren bijna elke dag samen. Tim zat vroeger ik denk tot groep
drie ofzo op een andere school, wat verder uit de buurt. Ging ik na
school altijd in de straat voor de deur wachten tot Tim en zijn broer,
ook een goede vriend, allebei thuiskwamen. Zodat we buiten konden
gaan voetballen." Tim: 'Toen ik op mijn derde naar Amstelveen
verhuisde was Daan mijn nieuwe buurjongetje. We werden meteen
vrienden en bleken beiden veel van voetbal te houden. Vanaf dat
moment deden we alles samen. Tot de dag van vandaag. Ik weet van
Daan al vaak hoe hij over bepaalde dingen denkt zonder hem gespro
ken te hebben." Daan: "Ik herinner me een wedstrijd uit de D'tjes.
Nederhorst uit. Ik stond op het middenveld. Tim was keeper. Bij rust
stonden we 3-1 achter. In de rust zijn we samen in de spits gezet.
We wonnen met 4-3. Door goals van ons. We kunnen elkaar gewoon
heel makkelijk vinden op het veld. En dat komt ook zeker doordat we
buiten het veld zo goed met elkaar omgaan."
Sinds 2012 speelden Tim en Daan bij elkaar opgeteld ruim zestig
wedstrijden in het eerste elftal van AFC. Tim als aanvaller. Daan als
middenvelder. Samen goed voor ruim twintig doelpunten en meer
dan tien assists. Ze waren belangrijk in het behalen van de titel,
ondanks hun jonge leeftijd, maar onder de hoede van de meer erva
ren spelers in de selectie zette het tweetal ferme stappen richting
volwassenheid. Een mooi voorbeeld: in de kampioenswedstrijd kreeg
AFC bij een 3-2 voorsprong een vrije trap. Nog een treffer zou
de wedstrijd op slot gooien en de titel zeker stellen. Daan en Tim
liepen samen naar de bal, die net buiten het strafschopgebied van
de tegenstander lag. Tim: "Het was ons opgevallen dat veel keepers
vaak een pas naar de korte hoek zetten wanneer ze de bal laat of niet
zien. Zo zou de lange hoek openliggen. Ik besloot te doen alsof ik
hem nam maar stapte over de bal." Daan: "Met Tim inderdaad afge
sproken dat hij de bal zou neerleggen en eroverheen zou lopen, zo
dat de keeper zou denken dat hij hem zou nemen. Lukte uiteindelijk
perfect, keeper zette na aanloop Tim een behoorlijke stap naar het
midden, waardoor voor mij de hoek iets meer vrijkwam." Tim: "De
muur sprong en de keeper maakte de stap naar de korte hoek. Lange
hoek lag open, makkelijk voor Daan om hem daar te plaatsen."
Ze vierden het doelpunt als beste vrienden. Een kinderlijk blije
omhelzing. Achter het doel stond een grote groep spelers van de
Zaterdag 1 waarmee Daan en Tim een jaar eerder nog hadden
samengespeeld. De ex-ploeggenoten klapten hun handen stuk, blij
dat ze waren voor het getalenteerde vriendenduo dat hun ploeg
halverwege het seizoen 2012/2013 onverwacht kwam versterken.
Het komt niet zo vaak voor dat spelers van de zondagselectie in de
winterstop de overstap maken naar de Zaterdag 1, maar Tim en
Daan waren een welkome versterking voor de ploeg van Wessel
Colijn, een trainer die ze nog kenden van hun gezamenlijke periode