HERDENKINGEN
nen of briefjes te halen. Daar, net als bij
wedstrijden en trainingen, was immer Bé
Dorlas present, over wie later een hard
oordeel is geveld, maar die ik me altijd
herinner als een steun en toeverlaat voor
ons; dat mag bij dit jubileum misschien
ook gezegd worden.
Met mijn bonnen wandelde ik op de aan
gegeven dag naar het filiaal van Albert
Heijn in de Halve Maansteeg. Daar kreeg
ik er levensmiddelen voor, ik weet niet
meer welke. Als ik eraan terugdenk begrijp
ik niet dat ik niet boordevol vragen heb
gezeten over deze omslachtige procedure.
Maar er gebeurden in die dagen meer din
gen waarover je geen vragen moest stellen.
Dat zal het wel geweest zijn.
Het was overigens niet het enige, waaruit
bleek dat AFC hart had voor haar jeugd. Ik
meen dat het in de winter van '43 of '44
was dat we desgewenst gratis injecties te
gen difterie konden krijgen. Ook alweer in
dat kantoortje van De Tijd.
Ik hoop dat AFC zich nooit meer gedwon
gen hoeft te zien die taken op zich te ne
men. Maar als we 50 jaar vrijheid en 100
jaar AFC in hetzelfde jaar herdenken, mag
vanaf de zijlijn met respect en warmte
worden vastgesteld dat ze het wel doet als
het erop aankomt. Lidio Blankstein
Foto links: Junioren 2 in
seizoen 45/46. Door de
textielschaarste van kort na de
oorlog had nog niet iedereen
een echt AFC-shirt. Voorste
rij: v.l.n.r.: Carel Leemhuis,
Hans Snel, Teun van Veen.
Middenrij: v.l.n.r.: Lidio
Blankestein (de schrijver van
dit verhaal), Lothar Skop en
Beijer. Staande achter v.l.n.r.:
Hamer, Witte, Rob van der
Luur, Loek Daan Perton en
leider Bé Dorlas.
Vooruit....: achteruit naar de vijftiger jaren:
Jippie Vogel met een witte trui aan of Karei
van de Horst staat in de goal. Herman pompt
de ballen op.
Het geel op de planken van het clubhuis prikt
in m'n ogen. Er zijn zeven tribunes: de
kleinste (I) is een dubbele plank langs de
omheining bij het hekje, dat toegang geeft tot
heiligdom. Kinderen spelen en pikken een
Coca Cola autootje van Tom Swart. Boven in
het clubhuis schenkt Miepsie deze cola in
voor die zelfde kinderen. De daarbij gebietste
coladoppen stapelen zich op tot een
eredivisie van plastic voetballertjes:
Rigtersbleek, Heracles, EDO, SW.
Klein wordt groot en op de overdekte (II)
klinkt: 'From the time you say goodbye, from
the time you say cheerio', met een hele stoet
rode en bruine kussentjes er achteraan. Het
officiële programma zwerft er ook
tussendoor. De omrastering loopt met bruin
gekopte palen rondom het veld met een
telegraafdraad erin, die het hele veld
rondseint:
EEN DOELPUNT!
Het scorebord bovenop de open houten
tribune (III) springt op de totaalscore van alle
wedstrijden: 937 goals! Er onder op het derde
veld oefent de jeugd en trapt een balletje:
Sjakie Kohier duikt in de hoek en valt uit.
Schuin er tegenover staat de goedkope
tribune (IV) met de fietsenstalling. Er hangt
wat publiek rond, tuk op een goedkoop uitje.
Het mooist is het dijkje met de staantribune
(V). D'r op en d'r af. Drop en draf, langs de
betonnen rand en langs het gras eraf.
Heel bijzonder is de privé tribune (VI).
Hiertoe is de trap naar het clubhuis boven
gecamoufleerd door de bedaagde afdeling,
die het binnengebeuren niet willen missen en
toch erbij willen horen. De beste stuurlui
staan aan wal en er is geen doorkomen aan
om bij de soep te geraken; te consumeren bij
de centraal gelegen potkachel.
Hier buiten staat de dijk langs de wandelweg
(VII), waar het al of niet vrijwillig proletariaat
de wedstrijd afstandelijk kan volgen en ook
het tweede veld -met of zonder modder-
gelegenheid geeft zelf onder de modder te
geraken bij het te pakken krijgen van de
speelbal uit de omringende waterpartijen. Dit
geldt ook voor het aanwezige kroost, dat
onder het kroos uit de sloot wordt gevist
door moeders met hulpgoederen in bruine
boodschappentassen. Achter het veld bij de
plank naar de tennisclub hengelt de jeugd de
naastgeschoten voetballen uit het water en
krijgt nog een tennisbal op de kop.
Maar het hek gaat dicht; witgeel met donkere
Amsterdamse School-achtige versieringen
gaat het op slot, de balk ervoor. De suppoost
kijkt vanuit zijn hokje, zijn ronde hoofd past
precies in het gat en hij blijft kijken....
Victor Voetballer (R. Nesenberend)
(Zuidelijke Wandelweg
^remembered)