Kees Gehring zet vraagtekens:
HEEFT VOETBALLERIJ NOG WEL TOEKOMST?
Kees Gehring: jarenlang voorbeeld-voetballer in de club.
"Ik vraag me af of de voetballerij
in het algemeen nog wel toekomst
heeft voor de jeugd. In mijn eigen
tijd was er op zichzelf al veel meer
jeugd, maar bovendien was er bui
ten het voetballen ook weinig an
ders in vergelijking met nu. Waar je
op straat ook loopt of rijdt, bijna
nergens zie je meer jongetjes tegen
een bal trappen zoals wij dat vroe
ger deden."
Uitspraken van de 37-jarige Kees
Gehring, die bij de wedstrijden van het eerste elftal van
AFC als leider van het topteam in de dug-out is te vinden.
Niet in die kwaliteit, maar eerder als een man die vanuit zijn
persoonlijke ervaring als aktief voetballer tijdens een lang
durige en succesvolle staat van dienst kan spreken, vraag ik
zijn visie op de ontwikkeling van het voetbal in het alge
meen en dat van AFC in het bijzonder.
Om met het laatste te beginnen: Gehring is niet wat je
noemt een geboren en getogen AFC-er. Hij speelde zes jaar
lang bij de jeugd van Swift op het Olympiaplein, om de
hoek van zijn ouderlijk huis bij wijze van spreken. Hij kwam
met AFC in aanraking toen hij op de 2e Openbare Handels
school een plaats kreeg in het schoolelftal, dat vrijwel ge
heel uit jeugdspelers van AFC bestond. "We speelden zelfs
in shirts van AFC", herinnert Kees zich. Door het veelvul
dig kontakt met zijn schoolmakkers kon het niet uitblijven
dat hij het Swift-shirt eens zou verruilen voor dat van AFC.
Op zijn zeventiende jaar werd hij als lid voorgedragendoor
de toenmalige eerste elftalspelers Frans Kat, die helaas veel
te vroeg is overleden en Rocus Hoogendoorn. Via de A1 ju
nioren kreeg hij in 1966 een vaste plaats in de ook in die
jaren zeer sterke A-selectie. Met mannen als Röhrig, Vliet-
man, Kemna, Slaap en Husers was het knokken om een
plaats in de voorhoede van het hoogste team. Tot en met
het seizoen 1981 - 1982 heeft Gehring deel uitgemaakt van
de A-selektie, altijd als rechterspits. Hij was bij de tegen-
21
