buitenland waren wij enige goede spelers kwijt geraakt. Er waren verschil
lende bestuursmutaties noodzakelijk gebleken zo werd Dick Bessem
directeur van het Olympisch Stadion (een prachtige onderscheiding, want
toen Jan van den Berg met pensioen ging, had de halve sportwereld op die
baan gereflecteerd) waardoor hij in verband met de toen zo dwaze amateur
bepalingen zich moest terugtrekken als voorzitter van A.F.C. en het
boterde niet met de Elftalcommissie, allicht niet, als het slecht gaat.
Verder deed de zogenaamde ,,na-oorlogse mentaliteit" zich gelden, hetgeen
lichtelijk overdreven kon worden genoemd als argument voor ons falen,
want die zo verguisde ,,na-oorlogse mentaliteit" kon toch echt niet alleen
voor A.F.C. gelden. Gevaarlijker was dat spelers, die ,,van huis uit" A.F.C.-
ers waren, het niet zo best konden vinden met spelers, die uit andere clubs
tot ons waren gekomen.
En toen dat zal je altijd zien als het slecht gaat ging ook de pechduivel
een woordje meespreken. Neem A.F.C.-U.V.V. Wij stonden onderaan en
U.V.V. stoomde rechtstreeks af op het kampioenschap. Ons elftal schoot in
die wedstrijd acht(!) keer tegen lat en palen en U.V.V. maakte drie minuten
voor tijd een floddergoal. Uitslag 0-1.
Enfin, op 5 januari 1948 werd een buitengewone algemene vergadering ge
houden en daar verwisselde men tijdens de race van paarden, altijd een
gewaagd experiment. Er kwam een nieuwe elftalcommissie het is een be
wijs van morele moed om zich in dergelijke omstandigheden te laten be
noemen en Dick Disselkoen bracht het heilige vuur terug door tijdens die
vergadering (trieste noot: A.F.C. 4 punten uit 14 wedstrijden, Z.V.V. 7 punten
uit 12 wedstrijden) uit te roepen: Meneer de voorzitter, we gaan d'r voor!"
Die kreet en het vertrouwen, dat de nieuwe elftalcommissie de spelers wist
te geven, déden het. A.F.C. liep langzaam maar zeker in en aan het einde van
het seizoen hadden zowel A.F.C. als Z.V.V. 13 punten. Wéér een beslissings
wedstrijd, maar nu om de laatste plaats. Op 21 maart 1948 had dit treffen
plaats op het H.F.C.-terrein aan de aloude Spanjaardslaan in de Haarlemmer
Hout. Het was psychologisch voor ons een voordeel, dat die beslissingswed
strijd daar werd gespeeld, want ook aan de Spanjaardslaan kan je tegen de
historie leunen. Daarbij kwam, dat tegen iedere tien Zaanse supporters er
zeker honderd Amsterdammers waren en zelfs bij een gelijkblijvend aantal
„mensen van buiten" en Amsterdammers zullen laatstgenoemden het qua
geluidsvolume altijd winnen. Onze ploeg, gedragen als het ware door een
87
