En Amsterdam was toen zo gevaarlijk gezellig voor een jonge knul, die flink
geld verdiende en natuurlijk heus wel wist, dat hij een potje kon breken. Am
sterdam: dat was de stad van Dirk Witte en Pisuisse, van de operettes
van Max Gabriël in het Rembrandt-theater, van het „Plein" met de Louis
Seize (het „Sijsje") en de „Monico", van Ajax en van A.F.C. Toch wil ik niet
zeggen, dat we niet serieus probeerden te winnen en kampioen te worden.
Dat blijkt wel uit onze kampioenschappen. Maar het was anders."
„Dus enthousiasme was het wapen dat het toch kennelijk gebrek aan uit
houdingsvermogen moest compenseren?"
„Zo kan je het wel stellen. En dat is wat ik tegenwoordig zo vaak mis niet
alleen bij A.F.C. maar ook bij de tegenstanders. Als ik tegenwoordig op de
tribune zit, dan denk ik zo vaak: Toon meer interesse, leef meer mee. Mis
schien komt het omdat het voetbal toen zelf jonger was ik weet het niet.
Maar het was toen warmer van meeleven en de belangstelling was intenser,
ook bij de supporters. Het publiek: ze gaan tegenwoordig naar een voetbal
wedstrijd zoals ze naar een film gaan. Ach ja, het was een aardige film
Maar vroeger echt niet om „vroeger" te idealiseren leefden de sup
porters fanatiek mee. Het gebeurde herhaaldelijk, dat ik 's avonds werd
Zit de bal? Voetbalpuzzle in de
wedstrijd om het kampioenschap
van Nederland A.F.C.-Ajax (1919).
39
