A.F.C. was meer dan een voetbalclub O0?.. in de barre jaren, die volg den, bewees A.F.C. herhaalde malen, meer te zijn dan een voetbal club alleen. Nadat het Mobilisatie- Comité door de capitulatie van ons leger zijn werkzaamheden had moe ten staken, moest al spoedig een „Commissie N.N." worden ingesteld. Deze commissie had de taak op zich genomen overal shirts, kousen, schoe nen en broekjes te bemachtigen om onze spelers in de gelegenheid te stellen hun sport te blijven beoefe nen; dat een en ander niet altijd te gen de vastgestelde prijzen geschied de, spreekt vanzelf. De „Contact- Commissie" onderhield een uitvoe rige correspondentie met de naar M.C.A.! 'J'OEN wij vijf en veertig jaar be stonden, was de oorlog reeds uit gebroken. Nog waren wij neutraal, onbewust van de verschrikkingen, die ons de volgende jaren te wachten zouden staan. Talrijke A.F.C.-ers wa ren onder dienst. Niet minder dan vijftig leden stonden aan de grens. Toen werd opgericht het M.C.A., het „Mobilisatie Comité A.F.C." Het Co mité bracht geld bij elkaar en regel matig ontvingen onze militairen pak ketten met worstjes, sigaretten, repen chocolade, kauwgum, pepermunt, le verpastei, etc. De reactie van onze leden was enthousiast, Neoproc stuur de 't volgende gedicht aan de „Scha kel": Duitsland weggesleepte arbeidskrach ten, die lid van A.F.C. waren. De meest tragische, maar ook zegenrijk- ste commissie was de „Voedselcom- missie", die in de hongerwinter werd opgericht. Zij heeft letterlijk A.F.C.- leden van de hongerdood gered, door illegaal wekelijks twee broden ter be schikking te stellen tegen 30 ets per stuk (de „zwarte" prijs was toen 35,—). Helaas heeft A.F.C. na de bevrij ding van het Duitse juk weer een commissie moeten instellen en wel de commissie Indië, die op dezelfde wijze werkte als het A.F.C. Mobilisa tie Comité. Pakjes en brieven „naar de jongens". Soldaat en de Post liggen in scholen en forten Of dagen in een kazemat Soms er de slaapplaats behoorlijk Vaak is het er somber en nat. We slikken weer rats, eten kuchies We worden om zes uur gepord Vertellen elkaar hm hm moppen En zo wordt de tijd dan gekort. jyjODEL wordt de deken gevouwen De strozak is hobbelig smal. Je „slapie" is meestal een „toffe" Tref je het niet, is 't een kwal Heel trouw op tijd klop je „Wachies" Je gaat met de kippen naar bed Je kauwt chocolade en kauwgum En hebt om een kleinigheid pret. gOI.DAAT en de post, dat zijn vrienden Zijn dag, hoe beroerd ook wordt goed Wanneer hij zijn vriend, de facteur ziet, Die wordt met gejubel begroet. „Facteurtje, zeg, heb je een brief soms Voor mijen voor mij? En voor mij?" De één is gelukkig, de ander Krijgt nietsde facteur gaat voorbij De soldaat krijgt pakjes en brieven Hij leest ze, gaat zitten, gaat staan, Je hoort er soms één hard-op lachen, Een ander pinkt stiekum een traan y EG Neoproc, hier is een pakje" I")1-1 Ik vang het en open het dra: Sigaretten, een brief, mij gestuurd door Het ijv'rig A.F.C. „M.C.A." Eén doosje is spoedig ter ziele: V raadt al, wat ik er mee deê Ik gaf toen royaal-weg een rondje, De dank is voor héél A.F.C.! De avond van de 4e Mei ^EDENKEN wij hen, die gevallen zijn. Strijdend in de lucht tegen de toen nog overmachtige Luftwaffe; gevallen voor de executie-peletons, omgekomen in Krijgsgevangenkam pen, gesneuveld op de brug van hun schip. Er is veel A.F.C.-bloed ge vloeid in de goede strijd, de strijd om vrijheid van denken en doen, die ge wonnen werd, de strijd om aan de evenaar chaos en terreur te voorko men, die verloren werd. Nu, bijna tien jaar later, kan de twijfel in onze harten kruipen en ons met de bittere vraag confronteren: Waartoe? Waar om? Doch tien jaar is als een dag in de geschiedenis en Clio, de godin der geschiedschrijving, heeft per saldo nog nooit kunnen boekstaven, dat nutteloos bloed vloeide voor een goede zaak. De gedenksteen op ons terrein blijve ons bedevaartoord in de avond van de 4de Mei, opdat wij nooit vergeten, wat zij wier namen in die steen gebeiteld staan voor Ne derland dus voor ons opofferden. ^EEN, dat waren geen jaren om te zingen. Ook al ging het A.F.C. sportief buitengewoon naar den vleeze. Te verwonderen was dit niet. De lange duur van de oorlog, de eisen van de bezettende macht inzake de totale oorlog, het steeds minder wor dende vermaak hadden als het ware een „vlucht" in de sport tengevolge. Daarbij kwam, dat Amsterdam-Zuid 21

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1955 | | pagina 27