Krijgszangen en Vreugdeliederen
Het A.F.C.-Fluitje
D
EN, later jaren speelt dat joch, in 't eerste elleftal,
DA* klinkt er door de Zondagsrust, een lokkend blij gefluit,
D
EN, A.F.C. is kampioen - halé-haló
Daar kan Volharding niets aan
doen, halê, haló
Volharding had een reuze strop
En kreeg met 51 op z'n kop
Halé, haló, ta - te ta - te ta.
7
liederenschat kreeg als voorspel van
ons onvolprezen clublied. Tientallen
malen hebben A.F.C.-ers zich geïn
spireerd gevoeld door de lettercom
binatie. Typisch, die A.F.C.-luidjes
met die rooie truitjes zijn bij ons
van geslacht op geslacht in het ge
hoor gebleven een der fijnste en
gevoeligste liedjes is min of meer in
het vergeetboek geraakt en daarom
geef ik het hier een ereplaats. Het is
van Marius Bakker.
Tokkel nu eens even op een of an
der muziekinstrument de noten: a, f
en c en ge hebt:
jyjAAR in die eerste jaren van de
twintigste eeuw, die periode van
exuberante levensvreugde en bevrij
ding, zong men er maar vrolijk wat
op los. Krijgszangen, vreugdeliederen
(A.F.C. was in volle glorie en werd,
vóór door Ajax en Blauw Wit over
vleugeld te worden, dè club van Am
sterdam) dreunden in het Rechthuis,
langs de Middenweg en later in de
Poort van Muiden.
Muziek Jaap a Cohen
^O'N echte jongen van Stavast, zo'n Hollands kereltje,
Die zwemt gelijk een snelle snoek, door 't voetbalwereldje.
Z'n schoenen zijn altijd kapot, en meestal ook een knie,
En sparen doet hij maanden lang, zo bloedig spie voor spie.
Maar éénmaal toch komt het moment, Moe gaf de laatste riks,
Dan stapt hij naar de winkel toe, en koopt z'n eerste kicks.
Des Woensdags bij de boterham, krijgt hij van Pa een snauw,
Maar Moeder zegt, met stille lach: „Toe Jongen, ga maar gauw!"
Refrein
|AN klinkt er door het stadsgewoel een vrolijk schel gefluit
Voor 't vriendje, dat hij halen gaat; die loert al door de ruit.
„Toe, suffert, zeg, je bent toch klaar, vooruit kom naar bene'è,
Vanmiddag mieters trainen man, A.F.C., A.F.C., kom ga mee!"
Daar wordt hij hevig toegejuicht, door wie, je snapt het al.
Hij trouwt en sticht zich een gezin, de kicks gaan in de kast,
Wéér ouder is hij, als hij die, als veteraan eens past.
Des Zondags een vertraagd ontbijt, de kachel gloeit en gloort,
De hinders gingen vroeg op pad, dus niets, dat hen nu stoort,
Hij kijkt eens quasie naar de lucht, loopt heen en weer, blijft staan,
Tot Moeder, die dit alles kent, zegt: „Schat, zou jij niet gaan?"
Refrein:
Hij haalt z'n oude trouwe vriend, die wenkt al door de ruit.
„Zo, Kerel, fijn, ben je al klaar, het is al kwart voor twee,
Vanmiddag zal het spannen hoor, A.F.C., A.F.C., kom ga mee!"
yEEF jaren later zit dat joch, dat jochie van weleer,
Te kleumen in z'n grote stoel, het wil toch niet zo meer.
De benen zijn zo stram en stijf en ook is hij wat doof,
De radio een beetje hard, een pijp, een warme stoof.
Maar daar komt Oma aangetript en zegt: „Man, kijk eens hier
lk vond die oude kicks van joubon sang ne peut mentir".
Ik denk, die zijn nog goed voor Jan, je weet de tijd is slecht,
Hij krijgt ze voor Sint Nicolaas, dan zijn ze goed terecht!"
Refrein:
AN klinkt er door de stille straat, een vrolijk schel gefluit
De kleinzoon komt er aan gestapt, met om zijn nek de buit.
„Hé, Opa, hé, die benne tof!", roept hij al van beneê,
Nu moet U mij zien spelen, toe" A.F.C.A.F.C.hij gaat niet mee!
Juichend trok de schare door de
Meer, toen wij in 1909 Kampioen 2e
Klasse werden na een 51 overwin
ning op „Volharding", de club o.a.
van Blöte, de blauwgelen aan de
Kruislaan. Zij had met R.A.P. on
vergetelijke gedachtenis het voet
bal in Amsterdam „gemaakt". Maar
in die tijd werd maar weinig of niets
aan de reserves gedaan en zo konden
roemruchte clubs plotseling in elkaar
zakken. Dat was ook bij Volharding
en R.A.P. het geval. Zij combineerden
tot V.R.C., gingen toen in het Oude
Stadion spelen, hetgeen wel te hoog
gegrepen was en verdwenen van het
voetbal-toneel. Maar gelukkig voor
iedere sportsman met gevoel voor
traditie de letter V. van Volhar
ding en R. van R.A.P. (zelf ook een
combinatie, n.l. van de drie cricket
clubs Run, Amstel's en Progress) le
ven voort in de cricketclub V.R.A.
(Volharding - R.A.P. - Amstel's).
Maar om dan, na dit brokje club
historie, terug te komen op de krijgs
zang van die tijd de Middenweg
daverde van het schone lied:
Neen, ook niet voor de eerste prijs
van de Vereniging voor de Verbete
ring van de Volkszang maar het
daverde
Trouwens, wij hebben wel meer
van die staaltjes meegemaakt, dat een
liedje „van zelf" ontstond.
Dat was o.a. het geval bij het 25-
jarig bestaan in „Bellevue". Wij
speelden toen voor het eerst in de
echte Westelijke Eerste Klasse de
beide voorafgaande jaren waren wij
kampioen geworden van de Weste
lijke Eerste Klasse B, hetgeen ons de
eer en de financiële voordelen van
het meedoen in het Kampioenschap
van Nederland brachten, maar tóch
was 1 B voor ons niet „echt" en
het ging niet best. We tobden met
onze voorhoede, evenals buurvrouw
Ajax, die een voor haar doen slecht
seizoen beleefde.