A.j-.C. in 6en oeRtijö
A.F.C. 50 jaar. „Hoe is het mogelijk 1" hoor ik de ouderen onder U zeggen. Wat
waren we vroeger blij, als er in een van de sportbladen eens een verslagje over ons
werd opgenomen en hoeveel gelukkiger waren we later, toen dit ook wel eens in de
dagbladen voorkwam. Thans een overvloed van spelers, destijds in onze eerste jaren
steeds een tekort. Maar er waren nog kleinere clubs welke aan een nog grooter
tekort aan spelers la
boreerden en die slo- v
ten zich bij ons aan. •- -xmtk-
Dat waren als eerste W V,
SIOD toen we
nog in het Wil
lemspark speel
den en circa 10
jaar na de op
richting meldden
zich U.V.C. en
Oosterpark bij
ons aan, het-
geen een ge-
duchte versterking van ons eerste beteekende. En nu: 50 jaar later
Het is nu eenmaal een deugd van de menschheid steeds in de toekomst te blikken
en vooruit te zien, het leven gaat gejaagd door van den eenen dag op den anderen
en zoo gaat het ook in de voetballerij. Nauwelijks is een
seizoen ten einde of de besprekingen voor het nieuwe
seizoen nemen reeds een aanvang, waarbij ook weer
steeds de hoop herleeft op gunstiger resultaten. De lei
van het oude jaar met zijn tegenvallers is weer schoon
en opnieuw wordt vol moed begonnen.
Alleen bij een jubileum, dan staan we even stil alsof we uit
rusten bij den mijlpaal en blikken terug. Niet lang zal de
rust duren, daarvoor gaat het leven te snel, maar nu kan
het niet anders, de kar staat stil. De toekomst wordt, al is
het dan ook maar heel even, opzij gezet en maakt plaats
voor het achter ons liggende met zijn dierbare herinne
ringen. Waar zijn ze, de makkers uit dien tijd, we willen ze zien, we willen met
hen praten. Nu kunnen we het doen bij den mijlpaal waar we uitrusten, direct moe
ten we weer verder en is er geen tijd meer voor. Wat een tinteling van vreugde
nvp1 HH °nS °m' Q 'er m6t de weini9en die nog overgebleven zijn, nog eens
over d,e dagen en wedstrijden van vroeger gesproken kan worden Heel veel sne
ers uit dien ti|d zijn naar het buitenland vertrokken, velen hebben als lid bedankt,
143
