TOEN IK GRENSRECHTERDE
AV**'
40
luidde de vriendelijke opdracht van onzen geachten Schakelredac
teur, die een ongekend flair bezit om eenige methodes te lanceeren
voor het inzamelen van copy. Z'n laatste „snufje" bestond uit het
zelf bepalen van de „Headlines" waardoor hij zich van meet af aan
een omlijnd plan verzekerde, voor indeeling van de Feest-Schakel.
Inderdaad een vernuftige vinding, waaraan alleen nog maar
de medewerking van z'n clubgenooten ontbrak. Over het resultaat
daarvan, hadden we het genoegen Jo Wijnand z'n hart eens te
hooien luchten op een avond dat er een beetje veel menschen bij
Eggers verzameld waren.
Twee maanden na de eerste oproep bleef „de heele zwik" op één
gunstige uitzondering na in gebreke.
In een razend tempo ging alles, wat wel eens medewerkt aan
ons cluborgaan, in ongeëvenaarde bloemspraak over den hekel.
Voor de neutrale toehoorders was het dien bewusten avond om
van te watertanden. Teneinde herhaling van een dergelijke „lof
rede te voorkomen, ben ik maar zoo spoedig mogelijk begonnen
een verhaal te bedenken over die grensrechter-periode.
De start daarvan vond zoowat 25 jaar geleden plaats. We verloren toen een thuiswedstrijd (gelukkig
een zeldzaamheid in die dagen) met Morel als grensrechter. Natuurlijk heftig de smoor in over de neder
laag, hebben we de goeie „Veddy" na afloop in het Rechthuis meer dan onvriendelijk uitgekafferd, omdat
hij naar onze meening n.b. veel te onpartijdig was geweest. Het draaide er tenslotte op uit, dat ik in 't ver
volg dat zaakje maar zelf moest opknappen. Zulks geschiedde met het schitterend resultaat, dat binnen een
met al te lang tijdsverloop, de A.F.C.-grensrechter door iedere arbiter met een beetje zelfrespect, maar dan
ook straal genegeerd werd. Desondanks zijn we rustig blijven „doorzwaaien", totdat er plusminus een
koperen jubileum opzat. Hoe dat heeft kunnen bestaan? Oh.... heel eenvoudig! A.F.C. won.... zelfs kam
pioenschappen, of rook er aan.... bleef in „the running".... en de grensrechter huppelde mee.... de wed
strijden van het eerste die gemist werden zijn te tellen. Alles ging goed totdat we de eerste en een jaar
daarna de overgangsklasse uitduikelden en toen.... duikelde de grensjager mee.
M'n renommée als groote lastpost verhinderde toch niet dat ik het met onze gezellige fluitisten altijd
est heb kunnen vinden. Slechts eenmaal dreigde een groot conflict, ter gelegenheid van een uitwedstrijd
tegen Blauw-Wit, dat toen ook nog in de Meer speelde, alhoewel de bakermat van de Zebra's in Spaarndam
lag. Gosschalk, onze tegenwoordige A.V.B.-voorzitter was scheidsrechter. Plotseling ontstond een meenings-
verschil over een verkeerde belissing.liooge woordenwisseling.... veel te veel woorden natuurlijk
Gossie reuze kwaad.... Jan Prent d'r uit!!! Klacht bij de N.V.B. (zonder K.).... „Commissie van Onder
zoek Goed en snel recht bestond er „damals" bij den Bond, want de volgende Zon
dagmorgen om 12 uur zou „de berechting plaats vinden in het toenmalige Palais
Royal achter ons Kon. Paleis. Echt Koninklijk dus! Het toeval wilde dat een half
uur vóór de zitting in de Paleisstraat hoek Spuistraat een heftige botsing plaats vond
tusschen aanklager en gedaagde. Inderdaad liep ik onze kleine scheidsrechter bijna
van de sokken. Nou daar stonden we.... dan maar direct naar het café-terras. Onder
het genot van een fijn „Kleintje-Ivoffie" was de zaak „tusschen partijen" allang in
der minne geschikt, toen de H.H. Arbiters precies op tijd verschenen. Dade, de voor
zitter, bestelde „Cherry", de rest koffie.... Oh ja! Het ging nogal gemoedelijk in
dien goeien ouden tijd.
In hetzelfde „Palais" zijn we nog éénmaal voor een Commissie verschenen
De Protest-Commissie!!
0m te beginnen, we protesteerden maar heel zelden. In totaal misschien 3 maal, gedurende dat toch
vrij lange tijdsbestek. Meestal werd er gewoon gewonnen en buitendien, wordt in zulke gevallen de grens
rechter geraadpleegd.ik geloof dat we daarom vooral de protestkosten maar liever bespaarden.
Alleen, als het hoog, hoog noodig was, en dan nog met 100% kans om te winnen. De beste kans
maak je wanneer de scheidsrechter zich „versmoest". In een dergelijk geschil werd eenmaal Tinus Bos
betrokken Bij een wedstrijd tegen de Spartaan had Bos, die nog aan het begin van z'n later zoo roem-
n 'rfa T- St°nd' ZICh danlg vergal°PPeerd een beslissing voor ruw spel. Tot overmaat van ramp
verbabbelde hij zich na afloop in de „box". Voor de P.C. leed Hollands meest bespraakte scheidsrechter een
volkomen echec. Spinnijdig met een rooden kop verliet Tinus de bijeenkomst. Jaren later hebben we nog
heel vaak op de meest vriendschappelijke wijze met elkander gediscusieerd en van z'n grootsche verwijttrant
kostelijk genoten. Daarbij kwamen ook wel eens verhitte gekleurde koppen te pas, maar met protesten
hadden deze „tête a têtes" niets uitstaande.