Zes jaar in degradatiegevaar
19
weer in hnn oude omgeving terug waren, thans ook den
Jack Reynolds zou ons coachen de enkele malen, dat r
het goed en op 12 October 1927 werd de electrische
ons cadeau gedaan w as door Gé Bosch en Fons de Vilde
op 1I.V.C. en een 71 op B.F.C. deden het publiek op oud
Velox
18
13
4
1
55—29
30
Zeeburgia
18
12
2
4
59—31
26
Haarlem
18
11
3
4
5532
25
A.F.C.
18
10
3
5
59—37
23
V.V.A.
18
7
3
8
46—18
17
Zandvoord
18
7
o
9
44—49
16
Bloemendaal
18
6
3
9
40—42
15
H.V.C.
18
5
3
10
26—48
13
B.F.C.
18
5
3
10
29—42
13
Donar
18
1
17
23—78
2
beslissenden slag voor het eerste elftal in te zetten,
ve van Jack's diensten gebruik konden maken ging
verlichting in gebruik genomen, welke verlichting
r. Daverende resultaten werden geboekt; een 91
erwetsche wijze naar ons veld stroomen....
Toen kwam onze noodlotsdag: 6 November
1927. Velox, de groote concurrent kwam op
bezoek en klopte ons na een vrij onaangena-
men en sensationeelen wedstrijd, waarin
„Charles" gekraakt werd, met 32. De betoo-
vering was verbroken; de reactie, die er op
volgde kan het beste vergeleken worden met
de reactie die het Nederlandsche elftal onder
vond na den nederlaag in Milaan tegen Zwit
serland. De resultaten werden steeds matiger
en tenslotte moest A.F.C. zich met een in deze
omstandigheden teleurstellende 4de plaats
tevreden stellen.
Het was het laatste jaar dat we in de bovenste helft van de ranglijst eindigden. Zes jaar achtereen was
A.F.C. I in degradatiegevaar. We gelooven niet te veel te zeggen, dat vrijwel iedere andere club onder zoo
iets bezweken was. Maar A.F.C. was „dead and doing well' en bloeide en groeide tegen iedere verdrukking
in. Het lodental nam steeds toe en ook do belangstelling bij de thuiswedstrijden werd steeds grooter. Nog
steeds breidde „Zuid" zich uit en daar het van nieuw Zuid een heele reis naar de Meer is, ging men
liever bij A.F.C. kijken, waar men steeds „waar voor zn geld kreeg." Want hoe gek het klinken moge bij
een elftal, dat vrijwel steeds in gevaar was ons team speelde lang niet slecht en had toch kracht genoeg,
om ieder jaar voor een beeld van een eindspurt te zorgen en rijp en groen in de competitie te slaan. Meestal
was het bij de jaarwisseling mis; Dick Bessem, die het voor een A.F.C.-bestuurslid onontbeerlijke gevoel
voor humor heeft, schreef dan weer een circulaire, die hij sarcastisch „Het is weer zoover" of „De Jaar-
lijksche oproep" betitelde; Charles Lungen stapte gemoedereerd Zaterdagsavonds dan maar weer op de Har
wich-boot, leende bij aankomst van dezen of gene een of andere ontbrekende voetbalschoen en schoot in
heel Noord-IIolland de doelen aan flarden.
Deze film begon in 19281929, toen het elftal blijkbaar de schrik van het vergokte kampioenschap
nog niet te boven was. Nieuwjaar 1929 werd de voetballerij stilgelegd, daar de strengste winter van de
twintigste eeuw inviel. Op buitengewoon prettige wijze werden de wintermaanden doorgebracht; Zondag
aan Zondag gingen groote groepen A.F.C.'ers tochten maken en zelfs werd op 3 Maart door Nic. Neseker
een hardrijderij op de Nieuwe Meer georganiseerd, die veel succes had. 17 Maart werd de voetballerij hervat,
doch door het ijsvermaak waren de kuiten blijkbaar stijf geworden, want het werd een zwarte dag. De elf
tallen boekten een gezamenlijke score van352'! Het eerste verloor met 131 van Alcmaria Victrix, de
grootste nederlaag ooit door A.F.C. I geleden. Doch ook toen verliet de humor ons niet, want bij de borrel
in „Sandeman" zei Willy Brusse met een effen gezicht: „Ja, 't was niet heelemaal zuiver. Die zevende goal
was geheid off-side, maar ik heb maar niet geprotesteerd, dat kost zooveel geld!" Eerst in den zeventien
den wedstrijd (A.F.C.Hollandia 53) kwamen we in veiligheid.
19291930 werd een heel moeilijk jaar, speciaal voor hot Bestuur, dat voor vrijwel onoplosbare moei
lijkheden kwam. De obligatieleening verviel en de huur van de terreinen op de tot dusver geldend hebbende
condities liep af. Vrijwel het geheele jaar vonden besprekingen plaats, die tenslotte alle gunstig voor de
vereeniging afliepen. Verder degradeerde het derde elftal weer naar de reserve 3e klasse en zat ook het 1ste
weer leelijk in de verdrukking. De terugkomst van Tony Knopper uit Indië had een stimuleerende uitwer
king hij ging zoo van den boottrein naar het Bloemendaal-veld en op den dag dat ons aller Piet
Vermeulen ons ontviel, zette A.F.C. met een 32 overwinning in Bloemendaal haar succesvolle eindspurt in.
Al deze tegenslagen hadden niet kunnen verhinderen, dat ons 7de Lustrum in de echte A.F.C.-sfeer
herdacht werd. Het was voor velen een vermoeiende driedaagsche geweest!
Een jaar zou volgen dat, wat de gang van zaken op het groene veld aangaat, slechts vergeleken kan
worden qua spanning en opwinding met het eerste jaar in 1 B. We begonnen ongekend goed en stonden na
5 wedstrijden met 8 punten bovenaan! De volgende.... tien wedstrijden werden verloren. „Het was weer
zoover!" Het werd het jaar der protesten: A.F.C.West-Frisia werd verknoeid door een invaller-scheids
rechter, die zich niet fit voelde en waarvoor een onderzoekcommissie zou worden benoemd. A.F.C.Z.V.V.
eindigde in een 01, doch de goal van Z.V.V. was wel zoo verschrikkelijk hands geweest, dat we onmiddel
lijk protest aanteekenden. Een paar weken later had A.F.C.T.O.G. een 22 tot resultaat, doch nu protes
teerde T.O.G. wegens een zeer interessant spelregelgeva.l, dat betrekking had op „inloopen bij een straf
schop" en dat wekenlang de gemoederen van de sportwereld in beroering hield. Han Hollander vertelde in
zijn radiopraatje, dat hij het met T.O.G. eens was; Groothoff vertelde in „De Revue der Sporten" dat Dr.