Bij die gedachte krijg ik toch een ietwat
ongemoedelijk gevoel over me. Goed be
schouwd is het voor een club van jongelui,
die werkelijk voor haar genoegen speelt,
nog zóó kwaad niet in de tweede klasse.
Deze tweede klasse is over haar onsympa
thiekste periode heen. De nieuwe elementen
raken er thuis, passen zich aan. het beter
milieu aan en meer en meer komen er ook
oude bekenden uit hooger regionen in
terecht. Naast A.F.C. zijn er onder de 32
Westelijke 2e klassers al diverse vrienden
als V.V.A., U.V.V., Unitas, Quick. Her
cules, V.O.C. en Spartaan, die ook reeds
hooger op de voetballadder stonden. Een
kwart van het totaal bestaat uit oud le
klassers en als de voorteekenen niet be
driegen zijn er weer een of twee op komst.
Zoo stijgt het milieu in aanzien en daarbij
weet men, hoe gering het onderscheid quali-
tatief tegenwoordig is met de werkelijke
(pseudo!) eerste klasse en hoe Westelijk 2e
klasse vrijwel op één lijn te stellen is met
Noordelijk le klasse voetbal en met de lagere
le klasse regionen in Oost en Zuid. Die
wetenschap bevordert het 2e klasse cachet
en hoe gaarne we A.F.C. in de le klasse
zouden willen zien, hoezeer we het ook
noodzakelijk achten dat dit het ideaal blijft,
toch is de heele constellatie van de club m.i.
zóó, dat A.F.C. als tweede klasser een
bloeiende, mooie club kan blijven. Trouwens
voor mij is A.F.C. de oude tweede klasser, de
stoere en gezellige club uit de glorie-dagen
van V.O.C.Concordia enz. Die blauwe
Maandag in de eerste klasse is vergeten en
daarom ook de degradadie. Maar één
ding, ja dat durf ik nu toch op den jaardag
wel te zeggen: de 3e klasse, het ideaal voor
velen uit lager regionen, beschouw ik voor
een club als A.F.C. als de drempel van de
voetbal-hel. Nu weer uit naar slechter
velden, ruwer tegenstanders, primitiever en
onvriendelijk milieu, is voor A.F.C. niet
alleen een smaad; doch het is het begin van
het verderf. Ja, dat mag ook een jarige
hooren en ook daar valt op te drinken! In
negatieven zin.
Dus A.F.C.'ers ik hef het glas op,
ik feliciteer jullie allen hartelijk met je mooie
club. ik breng een eere-saluut aan de oude
garde voor wat zij vroeger tot stand bracht
en voor haar trouw en ik begroet de jonge
A.F.C.'ers als bevoorrechte leden van een
prettige amateur-club. Maar houdt vast,
kerels, houdt vast wat ge hebt met alle
energie waarover ge beschikt. Het wil er
bij mij niet in dat anderen flinker zullen zijn
dan gij. Ik zie absoluut niet in waarom gij
U niet zoudt handhaven als ge dat werkelijk
wilt. Gij hebt leiders als geen andere club in
uw omgeving, gij speelt uw mooie spel onder
omstandigheden die het gros der voetballers
U benijden kunnen en de eenige plicht die
ge hebt is houdt vast wat ge hebt, voor
hen die vóór U 't fleurig roode baatje
droegen en bovenal voor hen. die na U die
zelfde sportieve vreugde zullen smaken.
En daarom nogmaals van harte gefelici
teerd en pjay up £ec[s i j igoyEN_
DE A.F.C.-PICKLES.
Menig A.F.C.-er, die nu elke maand zijn
..Schakel" uit de brievenbus haalt en op
zijn gemak de verschillende artikeltjes leest,
zal wel eens, en misschien met een zekere
weemoed, terugdenken aan die voorlooper
van zijn clubblad, die beduimelde, vaak ge
scheurde, gevlekte en omgekrulde vellen
papier, die tezamen ingeplakt in een dik
boek, de onvolprezen A.F.C.-Mixed-
Pickles" vormden. Dan ziet hij weer voor
zich, hoe op de Zaterdagavondsche bijeen
komsten in d'Ysbreeker die lijvige folianten
uit de kist werden opgediept en hoe, een
voor een, de trotsche auteurs hun copy voor
zichtig uit binnenzak of actentasch te voor
schijn haalden en vol piëteit, haast liefderijk,
hun moeizame pennevruchten met een klein
beetje spuug inplakten. Dan gingen ze
kwasi-onverschillig bij hun kennissen zitten
maar spiedden ondertusschen naar de tafel
tjes, waar zij „gelezen werden". Want hun
producten lagen hun altijd na aan 't hart.
Heerlijk spontaan werd alles meestal op 't
papier gesmeten; de haastig-geschreven ver
slagjes van een aspirantenwedstrijd, mis
schien stilletjes onder een saaie les neerge
pend achter in een schrift, lagen naast de
keurig verzorgde artikelen van meer con-
cientieuze schrijvers; krantenknipsels, rijke
lijk voorzien van commentaar, teekeningen
meestal van caricaturalen aard, veront
waardigde beschouwingen over vergaderin
gen waar, bij wijze van spreken, de spaan
ders in het rond hadden gevlogen, vurige
opwekkingen „om nou toch Zondag alle
maal de tanden op mekaar te zetten"
wiselden elkaar af. Maar hoe verschillend
ook de uitvoering ervan mocht zijn, al die
artikelen hadden een zelfde oorsprong:
waarachtige liefde voor ,,de club".
Natuurlijk is er bij het doorbladeren van
de vroegere Pickles veel, dat nu onze aan
dacht niet meer vasthoudt. Maar menig veel-
33 -
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
